Murats ouders en zus waren tijdens de aardbeving in Antakya. De stad werd zwaar getroffen. Gelukkig overleefden ze de ramp. Murat en zijn broer pakten meteen het vliegtuig om hun dierbaren op te halen.

“We kwamen niet om de held uit te hangen”, herinnert hij zich. Drie dagen was hij in het rampgebied: “We gingen even snel daar naartoe om te helpen en onze ouders op te halen. We maakten de ellende van de zijkant mee.”

Hoe anders was dit voor zijn ouders en zusje. “Bij hen zie je blijvende tekenen. Mijn zusje wordt ’s nachts ineens wakker van een klein geluidje en dan denkt ze dat alles om haar heen draait, dat het een aardbeving is. Van kennissen die vaker aardbevingen meemaken, hoor ik dat dat nooit weggaat. En dan is dit nog de lichte vorm.”

Zo heeft Murats zwager heftigere dingen meegemaakt. “Hij heeft zijn ouders en neven en nichten onder het puin vandaan moeten halen. De eerste dagen hoorde hij de geluiden van de mensen die onder het puin lagen. Hij vertelt over hulpverleners die keuzes moesten maken. Ik rilde ervan, toen hij mij zijn verhaal vertelde.”

Tot zijn achttiende ging Murat iedere zomer zes weken lang met zijn ouders in een busje naar Antakya. Dat schept een band. Voor zijn kinderen is dat minder: “Die gaan minder vaak naar Turkije. Maar afgelopen jaar zijn we daar geweest.”

Murat stuurt een filmpje door. Je ziet zijn zoon Sinan in de dorpswinkel met zijn achterneef Ismet. “Ze zijn vriendjes geworden”, vertelt Murat. Zijn stem wordt zachter. “Ismet is ook komen te overlijden in een huis. Zijn tante heeft het wel overleefd. Maar Ismet was in een andere kamer en daar is hij onder het puin omgekomen.” Murat laat een foto zien van een enorme berg puin, dat eerder nog een appartementencomplex was. Op de foto wijst een grote groene pijl een plek aan in het puin: “Hier is hij gevonden.”

Murat is een inzamelingsactie gestart voor zijn getroffen familie. Ook Sinan helpt mee. Hij is jeugdspeler bij Willem II en kreeg van de eerste-elftalspelers Leeroy Owusu en Elton Kabangu twee gedragen shirts die hij mocht veilen. Ook de selectie deed een duit in het zakje.

De actie leverde in totaal al meer dan 20.000 euro op. “Daarmee hebben we ongeveer vijftien familieleden, vrienden en kennissen kunnen helpen. Ze hebben niets meer. Met dit geld kunnen ze in hun eerste levensbehoeften voorzien.”

De laatste tijd worden de bijdrages minder. Murat begrijpt het wel. Maar hij gaat toch door met de actie. Volgende maand, als het ramadan is, wil hij terug naar het rampgebied. “Ik heb een grote drang die kant op te gaan. Ik wil een grote eettent neerzetten. Om samen te zijn en de pijn te verlichten.”

Meer informatie over de inzamelingsactie van Murat en zijn familie vind je hier.

LEES OOK: Mehmet verloor familie in aardbevingsramp maar ouders zijn gelukkig veilig