Wim oefent met zijn team in een weiland vlakbij de Maas bij Beugen. Hij loopt langs de heg die ze gaan vlechten. Met zijn team puzzelt hij hoe ze aan het werk gaan. “Kijk, deze staanders, die zijn gemerkt", zegt hij. Wim wijst naar de meidoorn die ongeveer om de meter een merkteken heeft. “Alles wat er tussen staat, dat gaan we leggen.”

Het Maasheggenvlechten is een oude traditie rond Boxmeer. De meidoornheggen worden al eeuwen gebruikt als afscheiding tussen de weilanden. Door de meidoornstruiken half door te zagen en op de zijkant te leggen, ontstaat er een heel dichte heg. Sinds 2005 is er een Nederlands kampioenschap.

“Ja, ik loop al wel een tijdje mee”, zegt Wim. “Ik zit al meer dan twintig jaar in de heggen en dan ken je ze wel. Je bent bezig met een oud beroep, een traditie. En ik doe iedere week iets in de natuur wat me fysiek bezig houdt. Het draagt bij aan iets. Als je sport dan ben je wel in beweging. Maar het enige wat je doet is energie verliezen. Wij laten nog een heg na,” lacht hij. “En het houdt me jong.”

En zo heeft Wim altijd meegedaan aan het NK: “Ik heb het alleen nooit gewonnen. Ik werd wel eens tweede of derde, ook hebben ze me wel eens een keer de oeuvreprijs gegeven. Ik denk dat ze dat uit medelijden hebben gedaan, omdat ik nog nooit gewonnen heb.”

“Weet je”, gaat Wim verder. “Hele goede heggen heb je maar zelden. De handicap van de heg kan enorm verschillen. Als je een heg hebt die alle kanten uit groeit is het heel moeilijk om daar mooi vlechtwerk van te maken. Maar ook al hebben we slechte heggen, we maken toch mooi vlechtwerk. Dan win je misschien geen prijs, maar je hebt wel mooi werk geleverd.”

Met zijn 81-jarige leeftijd is Wim de oudste Maasheggenvlechter die mee doet aan het NK. Mocht het dit jaar niet lukken om te winnen, dan blijft hij de komende jaren gewoon doorvlechten. "Zoals ik me nu voel, kan ik nog wel tien jaar door."