Sam is nu 16 en is zo goed geworden dat hij met de senioren mag meedoen. Binnenkort doet hij mee aan een wereldbekerwedstrijd in de Verenigde Staten.

Hij traint bij voltigevereniging De Heerevelden in Handel. Daar komen alleen de beste ruiters terecht om hun acrobatische kunsten te oefenen. Het is een sport met een randje. “Als je een goed wilt worden, dan moet je dit spannend vinden. Daar zit heel veel uitdaging in”, zegt Sam.

Deze keer is Doe Maar aan de beurt. Een groot paard met soms een eigen willetje. “Voltigepaarden zijn altijd groot”, legt Sam uit. “Je hebt namelijk ruimte nodig om de oefeningen te kunnen doen. De paarden hebben een schouderhoogte van 1,80 meter. Daar steken de nek en het hoofd nog bovenuit.”

Doe Maar is nieuwsgierig. Hij gaat regelmatig even aan de wandel als hij geborsteld wordt. “En als hij gaat lopen, dat gaat hij lopen ook”, lacht Sam. “Dat maakt deze sport zo uitdagend. Je werkt met het paard samen. En het paard is nou eenmaal een dier.”

Doe Maar en Chameur bokken of steigeren nooit. “De meeste paarden kunnen rustig door blijven galopperen. Ze zijn extra koel in hun hoofd.”

Zodra Sam op zijn paard springt om te trainen, regent het al complimenten van de trainer. Sam heeft een natuurlijke aanleg voor voltige. “We zagen dat op hele jonge leeftijd al”, zegt zijn moeder Anne-Marie Kamp. “Het past gewoon bij hem. Hij is een keer op een paard in slaap gevallen. Je ziet een paard ook rustiger worden als Sam erbij is. Sommige kinderen deden vijftig keer over een oefening. Sam had het in tien keer onder de knie.”

Sam traint nu volop voor een wereldbekerwedstrijd in de Verenigde Staten. Hij is al wereldkampioen bij de junioren. Nu mag hij met de senioren mee en dat is bijzonder. “Deze wedstrijden zijn op uitnodiging”, zegt Sam. “Je mag er alleen naartoe als je erg goed bent.” Sam is er superblij mee.

De oefeningen van Sam tijdens de training duren niet langer dan een minuut. Dan moet hij pauze nemen. Zijn kür tijdens een wedstrijd duurt anderhalve minuut. Zo intensief is voltige. De kunst is om het er makkelijk uit laten zien. “Je moet heel veel kracht hebben en heel lenig zijn”, zegt Sam. “Je moet in het ritme van je paard blijven. Sommige van de oefeningen zijn op de grond al moeilijk genoeg.”

Sam heeft nog nooit een zware valpartij gehad, hoewel dat altijd op de loer ligt. “Sam is net een kat”, zegt zijn moeder Anne-Marie. “Hij komt altijd op zijn pootjes terecht.” Het valt niet mee om in de voltigesport aan de top te staan. Het is erg duur en veel sponsors zijn er niet. “Het is maar een kleine sport”, zegt Sam. “En het is altijd weer een worsteling om een reis te betalen.”

Maar Sam zou niet anders willen. “Voltige is vrijheid. Ik krijg er altijd een zweverig gevoel van. Alsof je aan het vliegen bent.”