“Wij leiden hier een kloosterleven in dienst van God en onze medemensen. Niks geheimzinnigs dus. Mensen die langskomen, worden warm ontvangen”, vertelt de sympathieke abt die goed Nederlands spreekt.

De kapel op de Elia II is de trots van het schip. Binnen waan je jezelf in een andere wereld, ver van Brabant. Vooral de weelderige schilderingen maken indruk. In totaal is er 135 vierkante meter beschilderd, waaronder het plafond. Twee beroemde icoon-kunstenaars uit Georgië hebben er drie maanden vrijwel non-stop aan gewerkt.

“Ze konden nauwelijks slapen omdat ze de fresco’s moesten maken terwijl de muur nog nat was”, legt abt Abibos uit. Bij deze techniek wordt de verf opgenomen door de kalklaag zodat de schilderingen een geheel met de muur worden.

Het kloosterschip valt rechtstreeks onder het Georgisch-Orthodox Patriarchaat. De zusters en pater-abt leven volgens een strak schema. Zo houden ze drie keer per dag een dienst.

“Wij zijn er om onze landgenoten in het buitenland geestelijk en maatschappelijk bij te staan. Natuurlijk zijn ook onze Nederlandse en Belgische vrienden welkom. We doen geen missiewerk en we zijn hier dus ook niet om zieltjes te winnen”, benadrukt de abt.

Hij vervolgt: “In het westen wordt het woord orthodox uitgelegd als oud of radicaal. Maar daar heeft het bij ons niks mee te maken. Orthodox is de eigen naam van de kerk. Daarin is geen plaats voor radicalisme, homofobie of noem maar op. De geest van het evangelie is liefde.”

Zuster Mariam groeide als kind op in Georgië en België. Sinds negen jaar woont ze op het schip. “Ik was twintig toen ik hier kwam. Het is een heel bijzonder en mooi project. In Europa kom je helaas steeds minder zusters tegen maar in Georgië zijn er nog heel veel. Het moet ook in je zitten anders houd je het geen dag vol. Het is echt een roeping.”

Hoewel het de bedoeling is dat het schip rondvaart, ligt de Elia II al ruim drie jaar stil in Dinteloord. “We zijn opgehouden door corona en we hadden hier wat meer werk dan gedacht.” Abt Abibos doelt hiermee op de bierbrouwerij die hij met de zusters heeft opgezet.

Het kloosterbier blijkt in de smaak te vallen. De kleine huisbrouwerij aan de Sasdijk kon al snel de vraag niet meer aan. De kloosterlingen laten inmiddels hun bier daarom brouwen bij een grote brouwerij in Terheijden. De opbrengst wordt gebruikt voor het klooster en sociale projecten.

Pater-abt Abibos: “Het gaat ons niet alleen om de inkomsten maar ook om het met de handen bezig te zijn. Dat is belangrijk voor de geestelijke toestand van kloosterlingen. Het brouwen zien wij als een soort dienst net zoals een kerkdienst. We doen het met hart en ziel.”

Wat de volgende bestemming van de Elia II wordt, weten de zusters en abt nog niet. “Mijn droom is ooit via de Rijn, de Donau en de Zwarte Zee naar Georgië te varen. Maar we hebben hier ook een mooi leven. We zijn heel gelukkig.” Zuster Mariam is het daarmee eens: “We hebben hier ons eigen stukje Georgië.”