Geerten bouwt een liefdesviool vol met verborgen grapjes
“Ik wilde voor mijzelf onderzoeken hoe ver je kunt gaan en wat je allemaal kunt vinden. Het blijkt dus dat je met grondstoffen uit de omgeving een prima viool kunt bouwen. Ook duurzaam want waarom zou je hout van de andere kant van de wereld halen als je het hier om de hoek hebt”, legt de bevlogen vioolbouwer uit.
"Mijn viool is een eerbetoon aan de stad waar ik woon en werk."
Geerten is geboren en getogen Bergenaar. “Ik wil met mijn viool een eerbetoon brengen aan de stad waar ik woon en werk. Bergen op Zoom heeft een rijke historie en een bruisend cultureel leven. Dat heb ik in het instrument verwerkt.”
Hij gebruikte onder meer esdoornhout uit Landgoed Vrederust en seringenhout uit de binnenstad. De vernislaag is gemaakt van lijnolie uit Zeeland, dennenhars uit natuurgebied Molenzicht en het kruid meekrap uit de historische tuin bij het Markiezenhof.
"Bij deze viool heb ik alles gedaan wat ik leuk vind."
Het oudste is een 500 jaar oud stukje koeienbot. “Dat komt van archeologische opgravingen aan de Noordsingel. In een klooster hebben hier de monniken jarenlang het vlees opgegeten en de botten in een put gegooid."
Geerten Verberkmoes werkte jarenlang als docent vioolbouw aan het conservatorium in Gent. Sinds kort werkt hij weer voor zichzelf. “Bij deze viool heb ik alles gedaan wat ik leuk vind. Ik ben er op een open en creatieve manier in gegaan.”
Het fraaie houtsnijwerk aan het einde van de hals is van een van de twee wildemannen die ook het stadswapen siert. Op het staartstuk van het instrument is een klein anjovisje zichtbaar. “Dat heb ik van parelmoer gemaakt van een zwanenmossel uit de Binnenschelde.”
"In de viool zitten ook verborgen grapjes.”
“Tijdens het bouwen kom je steeds op nieuwe dingen. In de viool zitten namelijk ook verborgen grapjes”, zegt Geerten terwijl hij wijst naar een piepklein gaatje onderaan de viool. “Als je hier doorheen kijkt, zie je de skyline van Bergen op Zoom.”
En alsof dat nog niet voldoende is, blijkt er nog een bijzonderheidje ‘verstopt’ in de viool. Onder de snaren haalt een Geerten een houten kapje weg. Er verschijnt een aansluiting van een USB-stick. “Op het stickje staat een documentaire die mijn zoon Daan heeft gemaakt over de bouw van de viool. Toekomstige generaties kunnen zo zien hoe het allemaal gegaan is.”
"Iedere viool is uniek en klinkt anders.”
Hoewel de BoZviool nog niet helemaal afgelakt is, heeft violiste Carmen Jacobs uit Bergen op Zoom er al op gespeeld. “Hij heeft een warme en open klank. Geen typisch Bergs dialect, of misschien toch een beetje. Iedere viool is tenslotte uniek en klinkt anders.”
Geerten hoopt dat zijn kunstwerk uiteindelijk een mooie bestemming krijgt, het liefst in Bergen op Zoom. Op 14 mei is de BoZviool voor het eerst te zien en te horen tijdens een speciaal concert in het Markiezenhof.