Er wordt nog druk geklust en geschilderd in de appartementen van het nieuwe zorgbuurthuis in Oss. Maar die van Jan Heesen is al helemaal af. Sinds zaterdag is hij de eerste bewoner van zorgbuurthuis ’t Hageltje in Oss.

“Toen ik nog zelfstandig woonde, zat ik de hele dag alleen thuis. Mijn kinderen zijn aan het werk, dus ik kan niet van hen verlangen om elke dag op bezoek te komen", zegt de 83-jarige bewoner. Maar naar een buurthuis gaan een paar straten verderop, was lastig met zijn rollator. “Als ik nu de deur uitloop, krijg ik hulp en heb ik mensen en gezelligheid om mij heen. Gisteren heb ik al een spelletje rummikub gespeeld.”

Bij het zorgbuurthuis wordt de buurt zoveel mogelijk betrokken. Ouderen die nog zelfstandig wonen, kunnen bijvoorbeeld in het zorgbuurthuis komen eten of meehelpen met koken. "In de Schadewijk zijn heel veel mensen eenzaam. Heel veel ouderen vinden het verschrikkelijk om ’s ochtend alleen een kopje koffie te drinken of ’s avonds alleen te eten”, vertelt initiatiefnemer Marie Thérèse Janssen. "Dat kunnen ze nu samen doen."

Naast gezellig samenzijn is het ook de bedoeling dat bewoners en bezoekers kijken naar wat ze voor elkaar kunnen doen. "Als een bewoner nog goed ter been is kan hij bijvoorbeeld boodschappen doen voor zijn buurman. Of een bezoeker kan een raampje lappen of helpen bij het aantrekken van de steunkousen", zegt de initiatiefnemer. "De ouderen maken elkaars leven op die manier aangenamer."

Omdat de buurt wordt betrokken bij het zorgbuurthuis, is het volgens Janssen belangrijk dat vooral ouderen uit de Schadewijk in 't Hageltje komen wonen. "Ze kennen de buurt en hebben allerlei relaties in de wijk. Het is fijn als de oude buurvrouw hier dan even binnen komt lopen voor een spelletje of kopje koffie. Die net zo eenzaam is als de mensen die hier komen wonen", zegt Janssen.

Ondertussen is Jan Heesen blij dat hij zijn huis heeft ingeruild voor het zorgbuurthuis een paar straten verderop. "Ik woon al 56 jaar in de Schadewijk, dus hier wil ik blijven. Als ik naar een verzorgingstehuis buiten Oss had gemoeten, dan was ik ondanks de eenzaamheid, niet gegaan”, vertelt hij vanuit zijn grote fauteuil die middenin de woonkamer staat.

Janssen ziet dat veel ouderen uit angst om hun buurt of stad te moeten verlaten, zelfstandig thuis blijven wonen. Terwijl ze eigenlijk zorg nodig hebben. “Ik schrok ervan hoeveel mensen uit deze wijk in een eengezinswoning wonen, maar alleen de benedenverdieping gebruiken. Daar douchen, eten en slapen ze. Omdat ze niet meer de trap op kunnen of willen”, zegt Janssen.

“De wachtlijst voor een plek in een verzorgingstehuis in Oss is tweeënhalf jaar. Ossenaren moeten bijvoorbeeld naar Zaltbommel, waar wel een plekje is in een verzorgingstehuis. Het zorgbuurthuis biedt ouderen nu de zorg die ze nodig hebben én hebben ze sociale contacten in hun buurt."