De erecouloir wordt gevormd door 60 veteranen en 60 actieve militairen. Koning Willem-Alexander en Koningin Maxima passeren tijdens de herdenking de erehaag om een krans op de Dam te leggen. In het tijdschrift van het veteraneninstituut wordt elk jaar een oproep gedaan. "Ik had mij nog nooit opgegeven maar dit jaar met alles wat er in de wereld speelt, leek het mij wel mooi om daar te staan", vertelt Olga.

Ze vindt het heel bijzonder dat ze is uitgekozen. "Het lijkt mij indrukwekkend om daar met 20.000 mensen letterlijk stil te staan bij alle ellende die is geweest", zegt de veteraan. "Daardoor leer je de vrijheid die we nu hebben te waarderen en respecteren."

In de erecouloir staan vindt Olga spannend, maar zenuwen heeft ze niet. "We hebben al twee keer geoefend en je wordt goed voorbereid." Want de erehaag van militairen en veteranen moet tweeëneenhalf uur op de plaats blijven staan. "We trainen het marcheren en stilstaan en hebben ook de volgorde waarin we lopen en staan al bepaald."

Het stilstaan is moeilijker dan je denkt, volgens Olga. "De steentjes op de Dam liggen erg ongelijk en we dragen heel nette schoenen en een gloednieuw pak. Dus dat oefenen is echt heel belangrijk, ook om even goed in je rol te zitten."

In 2000 werd Olga als 19-jarige voor het eerst uitgezonden naar Bosnië om een satellietsysteem op te zetten. Tijdens haar tweede missie in 2003 ging ze terug om dat systeem weer te ontmantelen. "Bosnië maakte heel veel indruk omdat maar het op zo'n twee uur vliegen van Nederland ligt."

De veteraan herinnert zich nog goed dat het land compleet was verwoest. "Het voelde alsof je op een filmset terechtkwam maar bij de ruïnes stonden wel kinderfietsjes en hing de was. Daar woonden nog gewoon mensen en die probeerden hun land weer op te bouwen, ook al was dat niet eenvoudig."

Inmiddels doet Olga iets heel anders. Ze wilde altijd al iets met koken doen en is kok geworden bij een groot cateringbedrijf in Veghel. Voor haar collega's kwam het als een verrassing dat ze in de erehaag mocht staan. "Zij wisten namelijk helemaal niet dat ik veteraan ben."

Ze heeft haar collega's uitgenodigd om naar de Dam te komen. "We hebben onderling mooie gesprekken gevoerd over vrijheid en wat het voor iedereen betekent. Ik ben echt ontroerd door de gesprekken die ik heb gehad met collega's, vrienden en familie."

Niet iedereen deed mee aan de herdenking op 4 mei. Nu Olga heeft uitgelegd waarom we herdenken, is dat veranderd. 'Vrijheid is niet zo vanzelfsprekend. Dat het dichtbij huis zo kan omslaan, blijkt uit de oorlogen op de Balkan toen en nu in Oekraïne. Onze vrijheid moeten we koesteren."