Als Ans donderdagochtend de gang van haar flatgebouw binnenloopt, wordt ze feestelijk onthaald. Een groep mensen staat te klappen en te zingen. De hal is versierd met slingers. Vol verbazing kijkt Ans om zich heen. "Wauw", weet ze nog net uit te brengen.

Terwijl een gebakje met de cijfers '90' naar Ans wordt gebracht, neemt ze plaats in een grote stoel in het midden. "Ik ben heel verrast", reageert de jarige. Het is de eerste keer in zo'n tachtig jaar dat er een feestje is op haar verjaardag. "Ik vind mijn verjaardag vieren helemaal niet leuk. Van mijn achtste tot mijn twaalfde was het oorlog en daarna werd 4 mei de dag van de dodenherdenking. Het leuke van een verjaardag was er voor mij dus wel een beetje af."

De negentigjarige heeft vroeger nog wel een paar keer geprobeerd om haar verjaardag te vieren, maar dat was vaak niet zo'n succes. "Dan zaten we 's avonds nog aan een glaasje als het moment van twee minuten stilte kwam. Daarna was het feestje wel over. Dan ga je natuurlijk met elkaar praten over geliefden die zijn overleden in de oorlog."

Deze ochtend wordt ze omringd door vrienden, familie en kennissen die dolgraag een feestje met Ans vieren. "Ik heb er maar één woord voor: wauw", zegt ze blij. "Ik ben echt overweldigd. Ik was iets kleinschaligs van plan. Mensen zouden een kopje koffie komen drinken. Maar dit is echt geweldig."

Het feestje is georganiseerd door leden van 50PLUS Tilburg. Ans is hun oudste lid. "We wilden haar eens in het zonnetje zetten", zegt fractievoorzitter Henk van Tilborg. "Normaal doet Ans niets op haar verjaardag, dan zit ze een beetje treurig thuis. Ik snap dat op 4 mei veel mensen geen feestje willen komen vieren. Maar nu wordt ze negentig jaar, dus daar moet toch bij stilgestaan worden." Dat verdient Ans volgens alle aanwezigen dan ook echt. "Ans heeft haar hart op de goede plek", zegt Van Tilborg.