Jopie en Hans leerden elkaar kennen in 1970. Hans was zeventien en woonde bij zijn oom en tante, omdat zijn ouders naar Duitsland verhuisd waren. Na zijn opleiding wilde hij ook die kant op. Maar hij ontmoette de 16-jarige Jopie en besloot in Nederland te blijven.

Dat betekende wel dat Hans zich in 1973 moest melden voor de militaire dienst. "We waren bijna dagelijks samen en maakten leuke uitstapjes. We gingen met elkaar naar het strand en de Efteling of stappen in Breda", vertelt Jopie. "We wilden trouwen zodra het kon. We stonden samen ingeschreven voor een woning."

Maar zover kwam het niet. "Op woensdag 31 oktober ging ik 's avonds naar de zus van Hans in Tilburg. Daar zagen we elkaar vaker in die tijd", vertelt Jopie. "Maar Hans kwam niet. Uiteindelijk ging ik maar weer naar huis. Eenmaal thuis stond de politie voor de deur."

Het was hopeloos misgegaan op de Generaal Majoor de Ruyter van Steveninckkazerne in Oirschot. Jopie: "Hans stond samen met een collega op wacht. Ze speelden soldaatje en deden alsof ze op elkaar schoten. Hans hield wel van een beetje stoer doen en lol maken."

De trekker van de uzi van zijn collega ging per ongeluk over. "Een kogel raakte Hans in zijn longen en lever. Hij was er slecht aan toe", vertelt Jopie. Hij werd naar het Catharina Ziekenhuis in Eindhoven gebracht. Toen ze hem daar na een paar weken niet verder konden helpen, werd hij met een helikopter naar Groningen gevlogen.

Hans genas in het Groningse ziekenhuis stukje bij beetje. "Hij lag lang aan de beademing, maar mocht daar op een gegeven moment zelfs vanaf. Dat hij op 15 december toch overleed door een leverbloeding, kwam heel onverwacht", blikt Jopie terug.

Jopie belandde in een zwart gat. De toekomst zoals ze die voor zich zag, verdween plotseling. "Ik ging wel naar mijn werk, maar als ik thuiskwam deed ik niets meer", vertelt ze. "Ik veranderde eigenlijk in een zombie. Het was een heel zware periode."

Ruim vier jaar na de dood van Hans ontmoette Jopie wel iemand anders. Ze trouwde met hem en samen kregen ze een dochter. Het huwelijk hield geen stand. Een nieuwe relatie kwam er sindsdien niet meer. "Het werd nooit meer zoals met Hans", vertelt ze. "Hij was echt mijn grote liefde."

De jongen die op Hans geschoten had, nam ze nooit iets kwalijk. Jopie: "Ik ben samen met hem nog eens naar het kerkhof geweest. Daar heb ik hem ook gezegd dat het domme pech was. Het had net zo goed andersom kunnen zijn."

Jopie was dan ook graag bij de reünie zaterdag geweest. "Het is erg bijzonder dat deze groep nog steeds bij elkaar komt. Hans en ik zagen veel van die mannen destijds ook privé. Ik had graag met hen bij willen praten. Misschien komt het er nog eens van."

LEES OOK: Dood van Hans maakt van dienstplichtige soldaten vrienden voor het leven