Toiletjuffrouw Ingrid poetst de pot al 28 jaar op de vrijmarkt
"Hé, gij bent dur ook wir!" Wie 28 jaar de pot poetst, is op de vrijmarkt in Princenhage een kleine beroemdheid. Het werkterrein van Ingrid is elke zondag voor Hemelvaartsdag de toiletwagen net naast het Bierreclame Museum aan de Haagweg.
Vijf toiletten voor de dames en één voor de heren met ook nog drie urinoirs. Ze heeft veel vaste klanten, want Ingrids plee staat bekend als de schoonste van heel de vrijmarkt.
"Ik zet gewoon mijn verstand op nul en poets me suf", lacht de dame in kwestie. "En verder maak ik hier veel praatjes. Elk jaar komen veel dezelfde mensen even kletsen. Ik zit er altijd, dus ze herkennen me."
"Ik denk wel eens bij mezelf wat moeten ze toch met al die spullen."
Tussen het poetsen van de pot door komen er allerlei onderwerpen aan bod. "We praten over het weer of de drukte, maar vooral over wat ze allemaal op de vrijmarkt hebben gekocht. Dan stallen ze de spullen helemaal voor me uit. Ik praat dan enthousiast met ze mee, maar denk bij mezelf: wat moet je er allemaal mee?"
Toch reageren enkele bezoekers ook weleens negatief op Ingrid. Niet op haar persoonlijk, maar op het werk dat ze klaart. "Er wordt af en toe een beetje neergekeken op de toiletjuffrouw", zo vertelt ze. "Sommige mensen vinden het minderwaardig werk. Nou, ik doe het eenmaal per jaar en ik vind het nog altijd hartstikke leuk. Ze mogen trouwens blij zijn met een schoon toilet. Ik sta er dan ook boven!"
" Als het te druk is bij de vrouwen mogen ze van mij gewoon bij de mannen plassen."
"Ik raak nooit in paniek en ik heb nog nooit ruzie gezien. Ik doe ook niet moeilijk. Als het te druk is bij de vrouwen mogen ze van mij gewoon bij de mannen plassen. En andersom. En verder laat ik alleen kinderen en zwangere vrouwen voor. De mensen vinden het allemaal best als het maar lekker schoon is."
Voor Ingrid is de vrijmarkt ook een familie-uitje. Haar overleden broer Peter was een van de oprichters en haar zoon en schoonzoon zijn ook altijd van de partij. "Ik blijf dit doen tot het niet meer gaat", zo besluit Ingrid. "Maar het is wel hard werken hoor. Het is heel de dag trapje op, trapje af. En flink poetsen natuurlijk. 's Avonds als ik thuiskom, kan ik geen stap meer zetten."