Bert en Karin rijden al twee jaar vrijwel elke week vanuit Geldrop naar Wallonië om hulp te bieden. Daar hebben inwoners namelijk nog altijd veel last van de gevolgen van de overstromingen uit de zomer van 2021. Wat begon als een eenmalige hulpactie groeide uit tot wekelijkse autoritten met het busje vol spullen, van broden, tot verf, tot wasmachines en fietsen. “Laatst hadden ze rollators nodig en toen heb ik er 8 kunnen regelen”, zegt Bert.

De nood van de mensen in Wallonië laat Bert en Karin na twee jaar nog steeds niet los. "En daarom hebben ze de onderscheiding gekregen," zegt Tim Francis, voorzitter van de afdeling Limburg van de Koninklijke en Menslievende Vereniging van Dragers en Eretekens van België. Ook weer een hele mond vol.

Volgens Francis is het ereteken heel speciaal. “Elk jaar reiken we hem uit aan mensen die in de actualiteit zijn omdat ze iets bijzonders doen.” Zo krijgen mensen die bijvoorbeeld een leven hebben gered het ereteken. “En we hebben onlangs twee brandweermannen onderscheiden die om het leven zijn gekomen bij het bestrijden van een brand.” Kortom: de onderscheiding krijg je niet zomaar.

Een lid van de vereniging die in Nederland woont, had de reportage van Omroep Brabant over Bert en Karin gezien. “Deze mensen doen dit gewoon spontaan in het buitenland. Ze zijn er dagelijks mee bezig. Ze laten het niet los. Dat zie je niet vaak. Als je dit twee jaar lang zo doet, vanuit een buurland, dan is dat een heldendaad”, zegt Francis.

En dus spoorde de Vlaming de hulpvaardige Brabanders op. “Dat was nog niet makkelijk, uiteindelijk heb ik ze via een groep op Facebook gevonden”, zegt hij. Vervolgens moest het bestuur van de vereniging het nog goedkeuren. De onderscheiding heeft ook een koninklijk tintje, maar is niet helemaal te vergelijken met het Nederlandse lintje. “We mogen hem zelfstandig uitreiken, het hoeft niet via het koningshuis”, zegt Francis. “Maar onze vereniging heeft wel de hoogste koninklijke bescherming. Iedere vier jaar moeten we dat verdedigen bij het koningshuis.”

Karin en Bert waren heel vereerd toen ze een mailtje kregen van Francis. “Ik mailde terug: Maar ik kom uit Nederland”, zegt Karin. “Dat maakte voor hen helemaal niets uit. We zijn erg dankbaar, maar we hebben de medailles wel voor alle hulpverleners in Wallonië aangenomen, want we doen dit niet alleen.”

Al snel gaat het gesprek over de onderscheiding alweer over naar Wallonië. “Nu zijn er weer overstromingen in Italië geweest”, zegt Bert. “Dan weet je zeker dat de mensen in Wallonië het ook weer lastig hebben. Het is echt een trauma.” En dus blijven Bert en Karin de komende tijd nog wel heen en weer rijden. Volgende klus in Wallonië: Vers fruit regelen en een dagje gezellig friet bakken.

LEES OOK: Bert en Karin gaan twee keer per week naar België om hulp te verlenen