"Ik ben al dertig jaar wetenschapper", vertelt Reyer. "Ik heb dertig jaar onderzoek gedaan naar het klimaat en de economie, maar ik heb het idee dat uiteindelijk dat toch minder effect heeft dan de lobby van de olie-industrie." Vandaar dat hij besloot zich aan te sluiten bij het Extinction Rebellion-protest. De maat is vol", vindt hij.

"Ik heb meegeschreven aan het IPCC-klimaatrapport", vervolgt de hoogleraar. 'Dan schrijf je daarin dat mensen dit probleem serieus moeten nemen. Dat we moeten stoppen met subsidies op fossiele brandstoffen. Dat we maatregelen moeten nemen om onze energievoorziening anders te regelen. Maar dat gebeurt zo traag! Elke keer, na elke stap is er weer een vertragend effect van de olielobby. En al die vertragingen hebben succes. Je wordt er moedeloos van!"

Grote veranderingen in de maatschappij worden volgens Reyer wel vaker in gang gezet doordat mensen op een gegeven moment de straat opgaan. "Ik dacht: misschien moet ik me over het maatschappelijke standaardidee heen zetten dat ik als wetenschapper niet hieraan mag meedoen en gewoon zeggen: ik ben het hiermee eens en dat wil ik aangeven!"

Hij vindt dat er nu actie moet worden ondernomen. "Mensen hebben gewoon niet door dat wetenschappers nu al bezig zijn om te bekijken hoe we straks de zonkracht kunnen verminderen: solar radiation management. heet dat. We zijn bezig met de vraag hoe we straks CO2 uit de lucht kunnen halen. Elke liter benzine die je nu verbrandt als je autorijdt, moeten we over dertig jaar uit de lucht halen. Dat moet je eens op je laten inwerken! Dan is het toch klip en klaar dat je fossiele brandstoffen niet wil subsidiëren? Maar toch doen we het! Ik zie als wetenschapper wel een omslag, maar die gaat echt heel langzaam."

De demonstratie ervaarde Reyer als 'heel ontspannen'. "De mensen van Extinction Rebellion hameren op geweldloosheid. Van tevoren moet je aangeven dat je dat onderschrijft. Je mag ook geen alcohol drinken tijdens de demonstratie. Ze willen dat funzoekers niet komen, dat je echt komt omdat je hun doelstellingen steunt."

Dat er waterkanonnen tegen de demonstranten werden ingezet, snapt de hoogleraar wel. "Wij verstoorden daar de openbare orde. Je bent mensen tot last die daar met de auto willen rijden. Maar voor mijn gevoel waren die waterkanonnen gewoon pesterijen, haha."

Hij werd zelf ook nat gespoten. "He-le-maal! Vervolgens stopten ze. Dan trek je je jas aan om een beetje op te drogen in de zon. Dan ben je net een beetje droog en plots... komt de volgende straal op je af! En het is echt heel veel water, meer dan tijdens een regenbui. Maar ik moet zeggen: die waterkanonnen werden niet op volle kracht ingezet. Ze werden gebruikt als een grote douche. Niet om je van de weg af te spuiten."

Grote vraag is of hij het idee heeft dat de actie succes heeft gehad? "Ik zou het niet weten", beaamt de hoogleraar. "Wat hebben we nou bereikt? Ik voel geen euforie of zo. Ik heb eigenlijk zoiets van: okay, en nu? Zijn we iets verder? Ik heb geen idee hoe dit geland is in Nederland."

Of hij nu vaker gaat meedoen aan zo'n klimaatdemonstratie? "Dat is een goede vraag. Die heb ik mezelf ook gesteld. Ik denk dat ik nog een keer mee moet doen, ik denk dat ik het niet bij een keer kan laten."