Dat Jan geen opvolger kon vinden, is niet raar. Er zijn in heel Nederland maar elf jongeren die de opleiding tot schoenmaker volgen. Terwijl er zeker 40 nodig zijn om de 500 schoenmakers die ons land nog heeft te laten voortbestaan.

Dat juist Jan geen opvolger kon vinden, deed pijn. Hij is de enige schoenmaker in Kaatsheuvel met een zaak in de Langstraat: het hart van de schoenenindustrie. “Mijn kinderen vinden het wel een mooi ambacht. Maar mijn zoon zei in januari vorig jaar in de Omroep Brabant-talkshow KRAAK nog 'Ge denkt toch niet dat ik zo hard ga werken als gij'?"

Sietske woont ook in Kaatsheuvel. Ze zag de uitzending en iedereen zei dat het écht iets voor haar was. Ze werkte met orthopedische schoenen, maar eigenlijk was ze vooral met papierwerk bezig. Ze miste het werken met de handen. Toch wachtte ze na de uitzending nog negen maanden voordat ze haar vriend de telefoon liet pakken om Jan te bellen: “Ik vond het te spannend.”

Maar toen ze eenmaal bij hem in de zaak was geweest en een middagje had meegelopen, was de zaak zo beklonken. En je hoeft maar een minuut in de zaak van Van der Velden te zijn om te zien hoe de twee op elkaar zijn ingewerkt. Sietske houdt hem een sandaal voor: “Ja, dat moet met de hand. Effe ’t knupke losmaken en opnieuw gebruiken”, laat hij haar zien.

Vraag Jan naar Sietske en je hoort alleen maar lovende woorden. “Ze begrijpt het. Ze is ondernemend en ze doet het goed. Volgens mij is ze ervoor geboren.”

Terwijl ze de kapotte rits in een laars repareert, vertelt Sietske: “Al zolang ik me kan herinneren, vind ik het leuk om dingen te maken. Mijn vriend zegt altijd dat ik toch niet kan stilzitten, dus het maar gewoon moest gaan doen.

Schoenmaker was vroeger een mannenberoep. Tegenwoordig zijn het vooral vrouwen die het vak willen leren. En dat verbaast Sietske niks: “Je hoeft er niet sterk voor te zijn. In principe kan iedereen het, maar je moet wel handig en precies zijn. Details zijn erg belangrijk, want het is millimeterwerk.”

In januari neemt Sietske de zaak van Jan over. Hij is er blij mee: “Na 47 jaar ga je het voelen: heel de dag staan en op en neer lopen. ’s Avonds ben je zo stijf als het maar zijn kan. Dus het is genoeg.”

Toch zal hij altijd met de zaak verbonden blijven. Letterlijk, want zijn vrouw en hij wonen achter de winkel. Hij zal dus nog vaak binnenlopen: “Het blijft erin zitten, want dit is al van jongs af aan mijn passie.”

Sietske heeft haar bestemming nu gevonden: “Het is voor mij de goede combinatie van met mensen werken en m’n creatieve ei kwijt kunnen. Ik heb me nog nooit zo in mijn element gevoeld.”

LEES OOK: Schoenmaker Jan kan geen opvolger vinden: 'Pijnlijk dat het bij mij stopt'