"De een houdt van een hond, de ander van een kat. Ik hou sinds mijn twaalfde al van raven. Toen ging ik met mijn ouders naar de dierentuin in Antwerpen. Dan liep ik altijd meteen naar de raven. Ik was er toen al helemaal gek van."

De afgelopen twintig jaar heeft Peter al meerdere raven gehad. "Ze zeggen dat raven ongeluksvogels zijn, maar mij hebben ze altijd geluk gebracht. Want ik heb altijd leuke gesprekken met mensen. Ook een beetje educatief, want ik leg dan bijvoorbeeld uit waar de vogel voorkomt en wat hij eet."

Raven worden vaak in verband gebracht met de dood. Peter: "Dat komt doordat de raven vroeger op de slagvelden de lijken opruimden. Het zijn letterlijk lijkenpikkers. Maar hij pakt ook konijntjes, muizen en ratten."

Twee wandelende dames op leeftijd stoppen bij Peter en Ragnar. "Ik heb nog nooit een raaf van zo dichtbij gezien", zegt een van hen. Ze pakt haar mobiele telefoon erbij en maakt wat foto's. De raaf laat zich gewillig vastleggen.

De ravenman en Ragnar zijn duidelijk maatjes. Peter geeft de raaf een aai over zijn kop. "Ik heb er echt contact mee. Als hij iets wil hebben, dan pikt Ragnar in mijn rug of arm. Dan krijgt hij drinken of eten." Uit een plastic zakje tovert Peter een dode witte muis tevoorschijn. Met smaak zegt de raaf zijn puntsnavel in het kadavertje.

Jarenlang was de raaf een zeldzame verschijning, maar nu zijn ze weer vaker in het wild te zien. Peter: "In de jaren 20 zijn ze hier flink uitgedund vanwege de schade aan de jacht. Maar in Baarn is begin jaren 70 een speciaal kweekprogramma opgezet met raven uit het Zwarte Woud in Duitland. In heel grote volières, waarna de jonge dieren werden uitgezet. Ook in Brabant."

En dat is volgens Van Gurp een verrijking: "De raaf hoort hier thuis. Hij jaagt op overtollige dieren, zoals muizen en ratten. Maar ook dode dieren ruimt hij op, waarmee wordt voorkomen dat er ziektes uitbreken."

Raar maar waar: de raaf hoort bij de familie van zangvogels. Maar een grote zangcarrière is aan Ragnar niet echt besteed. Op de boomstam komt hij niet veel verder dan een rauw, rollend 'kroa-kroa'. Daarna kijkt hij met schuin koppie rond om te zien wat zijn publiek er van vindt.

Na alle babbels met wandelaars, en fietsers vindt Peter het goed geweest. Hij fietst met Ragnar nog even naar het Markdal. "Daarna gaan we even wat eten bij het restaurant hier midden in het bos. Daar krijgt Ragnar appeltaart." En dat is toch wat anders dan weer een dode muis.