Leon werd verliefd op motorcross doordat een neef op hoog niveau bij de amateurs reed. Toen hij na zeven jaar stopte met zijn werk als zeeman kwam hij in de autosport terecht, waar hij onder andere werkte bij Ferrari.

Hij leerde een Zweed kennen met wie hij zijn passie voor motorcross deelde. Leon hielp hem bijna vier jaar lang dag en nacht met het opbouwen van een indrukwekkende verzameling, maar toen de Zweed een museum opende, zag hij Leon niet meer staan.

“Onze vriendschap stopte op een vervelende manier, daar ben ik een aantal jaar van over de zeik geweest. Uiteindelijk waren het vrienden die me motiveerden om opnieuw te gaan verzamelen. Ik had een kleine verzameling shirts thuis in dozen liggen en besloot er weer voor te gaan. Uit alle hoeken kreeg ik prachtige spullen aangeboden. Mooi dat mensen mij dat gunden. Na verloop van tijd stonden mijn schuur en zolder vol met spullen.”

Thuis was er geen ruimte meer en een familielid bood hem de kans om te verhuizen naar een leegstaand pand in Heusden waar ooit een bank zat. Inmiddels staat het hele gebouw inclusief kelder vol met spullen.

“Bijna alles wat hier staat, heb ik gekregen. Van toprijders als bijvoorbeeld Jeffrey Herlings, Glenn Coldenhoff of John van den Berk, maar ook van lokale rijders, teams of fans. Als mensen iets moois hebben en een goede plek zoeken, dan kunnen ze me bezoeken. Ik zal nooit iets ruilen of verkopen, al bieden ze bijvoorbeeld 3000 euro voor een helm.”

Leon vindt het moeilijk om zijn waardevolste item te benoemen. "Een pareltje in mijn verzameling is de eerste crossmotor van Suzuki, een uniek exemplaar. Wat ik graag nog wil hebben? Een shirt van de Duitse motorcrosser Ken Roczen staat bovenaan mijn verlanglijstje.”

Midden tussen alle spullen staat een bankje. “Nee, ik ga hier niet zitten om zelf te genieten van al dit moois. Ik heb mijn verzameling vooral om die aan anderen te laten zien. Zo komt hier volgende week een groep van twintig mensen kijken. Dan komen de verhalen van vroeger voorbij en zitten we uren te kletsen over onze passie. Die gezelligheid, daar doe ik het voor.”

De verzameling is een zeer tijdrovende hobby en hij verdient er geen geld mee. “Het heeft alles in zich om een museum te worden, maar dat brengt te veel rompslomp met zich mee. Ik ben maar 'een gewoon werkmens' en heb niet alle tijd. Stel dat iemand met veel geld wil investeren, dan pak ik dat met beide handen aan. Het is de mogelijkheid om de verzameling verder te laten groeien.”

Wie de verzameling van Leon wil bekijken, vindt meer informatie op zijn Facebook-pagina.