Bronwyn begon in 2018 aan haar opleiding tot maatschappelijk werker aan de Fontys. De basisbeurs was toen een lening. Ze had een bijbaantje, maar ging op kamers en dus was lenen onvermijdelijk.

Na vijf jaar heeft ze een schuld opgebouwd van 44.000 euro. Dat is inclusief een aanvullende beurs, waar ze recht op had omdat haar ouders minder verdienen. Als Bronwyn haar studie op tijd afrondt, vervalt dat deel maar dan blijft er nog altijd een schuld over van 27.000 euro. “Als je net begint, denk je: dat valt wel mee. Maar achteraf is het toch een flinke tegenvaller.”

Toen Bronwyn een paar jaar bezig was met haar studie, twijfelde ze of ze die nog wel wilde afmaken. “Ik wist niet zeker of dit was waar mijn hart lag”, legt ze uit. Ze nam daarom een tussenjaar, maar besloot uiteindelijk toch weer om te beginnen. “Stoppen was geen optie. Dan had ik nu 40.000 euro schuld en nog geen diploma.”

Als alles goed gaat, studeert Bronwyn over een maand af. Ze zou graag nog een studie psychologie willen doen, maar haar schuld houdt haar tegen.

“Ik ga maar gewoon werken, want ik moet die schuld ook aflossen. Dat werkt niet echt motiverend”, zegt ze. “Als ik de afgelopen jaren wel die beurs had gehad, had ik kunnen sparen. Dan was een tweede studie een optie. Nu ben ik nog jaren bezig met terugbetalen.”

Studenten die vier jaar lang onder het leenstelsel hebben gestudeerd krijgen van het kabinet een eenmalige vergoeding van ongeveer 1400 euro. Een lachertje, vindt Bronwyn. “Dat is drie maanden studiebeurs. Een schijntje van wat wij betaald hebben.”

Ze vindt het heel oneerlijk. “Precies toen ik kwam is de basisbeurs afgeschaft en nu wordt het weer ingevoerd. Ik val precies in dat gat en zit er nu mee te kijken.”