Bietenveld staat nu opeens vol wietplanten: 'Ik wist niet wat ik zag'
De Brouwer (67) neemt ons mee naar zijn wandelplek. Hij fietst voor ons uit, kriskras door de wijk De Blaak, naar grote open velden aan de zuidkant van Tilburg, net boven de A58. Tussen de snelweg en het volkstuinencomplex staan ze: “Hoeveel zijn het er? Veertigduizend? Honderdduizend? Wie het weet, mag het zeggen.”
Hoe komt het daar ? De Brouwer weet het ook niet. “Vorig jaar stonden hier bieten en de drie jaren daarvoor stond er maïs."
“Ze willen allemaal weten wat ik ervoor moet hebben.”
Maar is dit legaal? Mag dit gewoon? De Brouwer tweette erover en had in een mum van tijd tweeduizend reacties. “Ze willen allemaal weten waar het ligt en wat ik ervoor moet hebben”, lacht hij.
Alle vrolijkheid ten spijt: De Brouwer is toch niet blij met zijn vondst: “Ik vind het gewoon niet handig dat hier wiet staat. Daar is de afwerkplek”, wijst hij met zijn vinger naar een plek honderd meter verderop. “En daar”, wijst hij naar het veld er tegenover, waarin een houten schuurtje staat: “Dat heet de ‘crack house’. Daar slapen ’s nachts daklozen. Dan vraag je er toch om dat hier van alles gebeurt straks?”
De Brouwer is verontrust en heeft veel vragen. Maar dan komt Ad Redelijkheid langsgereden. Hij is toezichthouder in dit gebied voor het Tilburgse waterleidingbedrijf en komt hier elke dag.
Weet hij misschien hoe het zit met dat wietveld? “Dit is inderdaad wiet, maar niet waar je de toppen uitknipt om te roken. Dit is gewoon veevoer: voederwiet. De eigenaar van de grond die dit heeft geplant, komt uit Riel.”
Of de toezichthouder het bij het juiste eind heeft, is nog de vraag. Hennep wordt in ieder geval al eeuwen door de mens verbouwd om van de vezels textiel en touw van te maken.
“Normaal staan wietplanten niet zo in het zicht.”
Ad Redelijkheid vindt wel vaker wietplanten in zijn gebied. “Maar die staan niet zo in het zicht. Ik vind ’t niet slim dat de eigenaar hier geen bordje bij heeft gezet. Maar het is zijn grond en hij mag zo veel veevoer wegzetten als ie wil.”
De Brouwer is gerustgesteld, maar nog niet tevreden: “Bij zulke gevoelige onderwerpen moet je uitleg geven aan de mensen. Als er een bordje bij had gestaan, was er niet zoveel onrust ontstaan.”