Ja, necrofilie bestaat. Als je wat surft op het internet levert het woord ‘necrofilie’ bizarre voorbeelden op. Ik las iets over een overvaller die seks had met een beroofde dode vrouw. Of een jongen met een stoornis die binnensloop in een mortuarium en zich vergreep aan een opgebaarde vrouw.

Weerzinwekkend en respectloos, dat zelfs een dode, slachtoffer wordt. Het klinkt gek en dat is het ook.

In de rechtbank hoor je er nooit iets van. Nou is dat logisch. Want necrofilie is niet verboden dus een dader komt nooit voor de rechter. Maar toch vond ik op rechtspraak.nl. iets tussen de meer dan 700.000 uitspraken. En laat dat nou net een Brabants vonnis zijn van de rechtbank in Den Bosch.

Vakantiehuisje
Die zaak ging over een moord in een vakantiehuisje in Mierlo in februari 2020. Een dakloze man met psychische stoornissen doodde een vrouw met een doodswens. De rechtbank zag bij de dader een ‘necrofiele fantasie’.

De dood was een doel op zich, ten behoeve van de seksuele lust, oordeelde de rechtbank. Nou dan weet je wel hoe laat het is. Necrofilie is zeldzaam. Dus ik vroeg me af of zo’n wet dan wel nodig is? De Tweede Kamer vindt van wel en gaf opdracht tot een onderzoek.

Gouden tand
Dat rapport verscheen eind vorig jaar. Daarin staan allerlei dingen die je een dode kan aandoen. Je kan het lijk verkopen, aantasten, tentoonstellen, bevuilen, verminken en fotograferen.

Of je kunt iets stelen van een dode, zoals een gouden tand of piercing. Dat gedrag wordt verboden. Als je iemand na zijn dood nog wat aandoet, een lijk schendt, is dat verwerpelijk en voortaan ook strafbaar. Er geldt namelijk ‘een postmortaal recht op lichamelijke integriteit’ zoals dat heet.

In de praktijk komt er een aparte strafbepaling in het wetboek van strafrecht. Met maximaal zes jaar cel. Dus als je iemand aan stukken zaagt kun je extra gestraft worden. Bijvoorbeeld in de Steenbergse speciekuipmoord had dat een extra straf kunnen betekenen.

Straffen
Zo’n nieuwe wet kan politie, justitie en de rechter meer armslag geven. Want stel je voor dat moord en doodslag niet bewezen kunnen worden maar wel dat je iemand zijn stoffelijk overschot hebt verminkt. Dan is dat straks ook een wettige reden om iemand te straffen.

Maar er speelt ook nog wat anders: de nabestaanden die moeten leren leven met de gewelddadige dood van hun geliefde. Die kunnen waarschijnlijk beter hun recht halen. Net als achterblijvers van vermissingszaken. Hun leed is onvoorstelbaar groot en duurt levenslang.

Voor alleen al die mensen is dit daarom een belangrijke stap. Daar zit ‘m denk ik de winst van zo’n wet.