Cora zat zaterdagavond rustig in haar tuin met een kopje koffie als ze een sirene hoort. "Die komt wel heel dichtbij", dacht ze nog. Het werd steeds harder en harder, tot ze een enorme klap hoorde. "Daar schrok ik enorm van", maar met de schrik in haar benen ging ze toch maar even kijken.

Wat ze zag was een politiewagen die zijwaarts in het huis geparkeerd stond. "Het was ineens oorverdovend stil", zegt Hans. Hij zat boven in huis en sprintte naar beneden.

Hij is dan vooral verbaasd dat het om een politiewagen gaat. "Je verwacht van alles, maar niet de politie."

"Oh God", denkt Cora als ze de roerloze dienstwagen in de muur ziet staan. "Maar gelukkig gingen de deuren open en kwamen de agenten eruit." Cora en Hans voelen een vlaag van opluchting door zich heen gaan. "Net als de opluchting dat ik op dat moment niet in de kamer zat. Ik zit daar wel vaak", gaat de Veense verder. Het huis is namelijk flink beschadigd.

Het stel woont aan een scherpe bocht op de Maasdijk, waar vrachtwagens nog al eens moeite mee hebben. "En er wordt vaak te hard gereden", stelt Cora.

Los van de schade aan het huis, bleek iedereen ongedeerd. De agenten waren wel flink geschrokken. "Een beetje verbouwereerd. Ze boden gelijk hun excuses aan." Het ging om een achtervolging van een scooter. "En toen hebben ze, blijkbaar, de bocht niet gehaald."

Eigenlijk balen Cora en Hans nog het meest van het feit dat ze net klaar waren met de verbouwing van hun huis. Daar heeft Hans drie jaar van zijn pensioen aan gewijd. "We wilden gaan genieten, maar nu kunnen we weer opnieuw beginnen", zegt Cora beteuterd. "Het zure gevoel overheerst een beetje."

Haar man ziet het iets rooskleuriger in. "Ik neem aan dat de politie goed verzekerd is, dus dat komt wel goed", grinnikt hij.