Cindy de Koning stopt na 28 jaar bij Omroep Brabant: 'Gaat wel pijn doen'
Ze weet nog hoe ze op 15 september 1995 voor het eerst de radiostudio binnenstapte. “Och, wat was ik jong. Omroep Brabant was veel minder professioneel dan nu en we hadden maar een klein clubje. Ik herinner me nog dat de eerste website werd gelanceerd. Als je die terugziet, lijkt dat zo kneuterig.”
In die eerste jaren was Cindy vooral te horen op radio, met als hoogtepunt haar programma De Koning te rijk. “Voor mijn gevoel kwam ik zó dicht bij de luisteraar. Toen ik mijn zoon kreeg, kwamen er van alle kanten kaartjes en berichtjes van mensen die ik helemaal niet persoonlijk kende. Dat raakt je.”
Ondanks de liefde voor de radio, nam vanaf 2003 die andere passie steeds meer de overhand: televisie. In 2010 ruilde ze de microfoon volledig in voor de camera. “Het was hartverwarmend hoeveel reacties ik kreeg, toen ik stopte bij de radio. Maar het was een kans om me verder te ontwikkelen.” En dat deed ze. Cindy werd een van de vaste gezichten van onder meer Brabant Nieuws en de jaaroverzichten. “Ook daar heb ik altijd een deel van mezelf willen laten zien."
"MH17 maakte ontzettend veel indruk, net als het Stint-drama in Oss."
Wat haar bijblijft? "Bijvoorbeeld Toptalent, een soort Holland's Got Talent, waarmee mijn tv-carrière bij Omroep Brabant begon. Of Goeiemiddag Brabant, de dagelijkse middagshow van toen." Maar ook de grote live-uitzendingen bij rampen en rellen, zal ze niet snel vergeten. "MH17 maakte ontzettend veel indruk, net als het Stint-drama in Oss."
Vanaf 2016 was Cindy ook te zien in de Regiojournaals van de NOS. Een project, waarbij ze zelf aan de wieg stond. “Ook geweldig. Maar daardoor werden het wel tropenjaren met veel autoritjes naar Hilversum en andere plekken waar ik mensen coach of presentaties geef. En dan was ik sinds 2022 ook nog terug als nieuwslezer op de radio.”
Het is een van de redenen om een nieuwe weg in te slaan. “Doordat ik zo vaak op pad was, heb ik niet altijd evenveel tijd voor mijn gezin gehad. Nu kan ik binnenkort met de fiets naar de Technische Universiteit.”
"Loslaten moet ook een beetje pijn doen."
Overigens kwam de overstap voor Cindy zelf ook vrij onverwachts. “Ik gaf er al vaker trainingen en kende de club al. Toen raakten we een tijdje terug in gesprek. Van het een kwam het ander. Bij de TU ga ik helpen om het waanzinnige onderzoek dat ze daar doen beter in de spotlights te zetten. Ik heb het idee dat er nog heel veel in me zit. Dat wil ik gaan ontdekken.”
En toch is het geen makkelijk afscheid bij de Omroep. “Maar iemand zei tegen me: ‘Loslaten moet ook een beetje pijn doen.’ Anders had je veel eerder moeten vertrekken. Het voelt alsof de cirkel rond is. Ooit studeerde ik af met een radio-documentaire, de laatste maanden heb ik me gestort op de podcast Zwart-wit verleden, over sporen van slavernij in Brabant.”
Wat ze het meest gaat missen? “Het trouwe publiek. Je staat er vaak niet bij stil, maar onbewust word je voor sommige mensen toch een soort huisvriendin. Dit was echt meer dan werk voor me. Het is een deel van wie ik ben.”
Cindy, op dat moment in verwachting, als presentatrice van Brabant Nieuws in 2008.