Harrie traint vaak op de wielerbaan in Apeldoorn en reist voor wedstrijden de hele wereld over. Maar ondanks dat hij tegenwoordig een paar kilometer verderop woont, blijft hij zich toch echt Luyksgestelnaar voelen. "Ik ben trots op het dorp en de inwoners zijn trots op mij. Daarom is het voor mij geweldig om voor mijn eigen dorpsgenoten te laten zien wat ik normaal gesproken op de baan doe."

Baanwielrennen op de weg dus, met wel een paar duidelijke verschillen. "Normaal gesproken rijden we op een fiets zonder remmen, dat is nu wel zo en dat is een stuk veiliger. En we kunnen nu schakelen, iets wat we niet gewend zijn. Verder bootsen we het baanwielrennen zoveel mogelijk na met 1 tegen 1-races."

Luyksgestel kent al vele jaren een wielerronde, met om de vijf jaar een profronde. Hoewel nu ook profs meededen als Olav Kooij en Jos van Emden kan qua populariteit niemand tippen aan Harrie, die eerder op de dag ook de Sprintcup reed. "Ik zou het mooi vinden als hiermee een traditie geboren is. Volgend jaar is het lastig met het oog op de Olympische Spelen, maar dan zeker over twee jaar."

Alleen al het inrijden van Lavreysen maakte grote indruk op de fans. "Die bovenbenen zijn niet normaal groot", aldus Joris die maandagochtend bij de jeugd meefietste. Frank Theuws kon ook zijn ogen niet geloven. "Harrie kwam hier net langsgelopen, die benen gaan nergens over. Maar het is fantastisch dat hij de moeite neemt om hier te komen fietsen. Heel het dorp is trots op hem."

Tja die benen, Harrie kan er zelf wel om lachen. "We trainen elke dag en in onze sport is er veel sprake van verzuring van de benen. Die blazen zich helemaal op." Niet alleen krachtige benen en een sterk bovenlijf zijn vereisten voor de top in het baanwielrennen. "Je moet vooral niet bang zijn en lekker hard willen fietsen. En plezier hebben, dat is erg belangrijk."