Op de grandslamtoernooien krijgt Niels de aandacht die een toptennisser verdient. “Het rolstoeltennis is helemaal geïntegreerd in de sport. We spelen in de stadions, je bent one of the guys en de laatste jaren is het prijzengeld omhoog gegaan. Het is echter niet te vergelijken met valide tennissers. Als ik op andere toernooien speel, is dat vaak bij een tennisvereniging. Het kost me zelfs geld, want reizen en mijn trainer moet ik zelf betalen.”

Hoe mooi zijn leven nu is als topsporter, hoe zwaar waren de eerste jaren van zijn leven. Niels overleefde op 1-jarige leeftijd een ernstige bacteriële infectie, maar verloor beide benen en meerdere vingerkootjes. In plaats van een onbezorgde jeugd leefde hij dus met een ernstige lichamelijke beperking. “Sportief ben ik wel altijd geweest. Met de gymles kon ik op mijn manier makkelijk mee met mijn klasgenoten.”

Het zaadje voor een topsportcarrière werd in 2012 geplant. “Toen ik samen met mijn moeder toeschouwer was bij de Paralympics in Londen, wist ik direct dat ik daar later ook wilde zijn. In mijn zoektocht naar een sport kwam ik eerst bij rolstoelbasketbal uit. Het bleef bij één training, want ik vond het veel te lomp. Zitvolleybal hield ik ook niet lang vol, ik was er te klein voor.”

Niels koos uiteindelijk voor tennis en bleek erg talentvol. “In eerste instantie wilde ik absoluut niet in een rolstoel de baan op, maar alleen met mijn protheses. Toen we uiteindelijk een sportrolstoel aanschaften, besloot ik het een keer te proberen. Had ik het maar eerder gedaan, want het ging goed. En daarna ging het snel op tennisgebied.”

Bij de junioren groeide hij uit tot de beste van de wereld en ook bij de senioren is hij de nummer 1. Zijn prijzenkast is al goed gevuld met onder andere dubbeltitels op alle vier de grandslamtoernooien. In het enkelspel was hij de sterkste bij de US Open en twee keer bij Roland Garros. “Winnen went nooit, ik ben altijd bezig met nieuwe doelen.”

Doordeweeks traint hij keihard, in het weekend probeert de Helmonder wat te rusten. Als we Niels spreken, tennist hij op het gras van Rosmalen ter voorbereiding op Wimbledon volgende week. “Je komt als tennisser op de mooiste toernooien. Australian Open is mijn favoriet, daar hangt een heerlijk sfeertje. Maar ook Wimbledon is geweldig, daar zijn tradities zoals iedereen in het wit. Ik hoop deze toernooien snel op mijn naam te schrijven. Wimbledon is mijn eerste doel.”

Bovenaan zijn lijstje staat de Paralympics van 2024 in Parijs. “In 2021 in Tokyo pakte ik met Sam Schröder goud bij de dubbels, in de singles veroverde ik brons. Ik ben nog jong en hoop nog veel gouden medailles aan mijn prijzenkast toe te voegen.”