De zon schijnt deze donderdagochtend vredig op de kleine moestuin naast de gesloten afdeling van Molenstaete. Mieke heeft een gieter in haar hand en straalt van oor tot oor. "Ik vind het geweldig", zegt ze. "Ik zit hier altijd opgesloten en nu mag ik van de afdeling af. Weet je dat ik vroeger ook vaak in de tuin werkte?"

Buurtbewoner Peter kijkt tevreden naar hoe Mieke de plantjes water geeft. En geeft haar zo nu en dan een aanwijzing: "Vergeet de aardbeienplantjes niet!"

Peter is één van de buurtbewoners die veel energie steekt in de pas aangelegde moestuin die wijk samen met het woonzorgcentrum heeft aangelegd. "De bewoners met dementie lopen soms dagenlang achter me aan als ik hier bezig ben", zo vertelt hij. "En maar kletsen."

Het is een goed voorbeeld van hoe de moestuin helpt mensen met dementie in contact te brengen met de andere wijkbewoners van het Pels Rijckpark. Een idee dat woonzorgcentrum Molenstaete samen met studenten van de Avans Hogeschool heeft opgepakt.

"We willen anders omgaan met bewoners met dementie", zegt Corrie Kerstens, welzijnsmedewerker van Surplus Molenstaete. "Dementerenden zijn ook volwaardige mensen. We zien graag dat ze meer buiten komen en meedoen in de maatschappij. Ze moeten kunnen genieten. Laat ze gelukkig zijn! Kijk naar de mensen en niet naar het systeem. Het vergt een hele andere benadering, maar we hebben ze al te lang weggestopt."

Wie ooit iemand heeft moeten wegbrengen naar een gesloten afdeling weet hoe hard en moeilijk dit kan zijn. Corrie is misschien wat ideologisch, maar volgens haar moet het menselijker kunnen. Bovendien schrijft de Wet langdurige zorg dit voor. "Cliënten op een gesloten afdeling kunnen onder goede begeleiding best meer naar buiten", zegt ze.

"Ze hebben gewoon recht op meer bewegingsvrijheid. Natuurlijk moet er dan wel een veilige omgeving zijn en daar werken we met de buurt aan. We brengen mensen samen en zoeken verbinding door leuke activiteiten te doen. We hebben al een breimiddag gehad en ze sporten samen."

Ook heeft het woonzorgcentrum contact met een nabijgelegen school, maar voorlopig zijn de senioren in de flats om de hoek een prima eerste test. Dat blijkt maar weer als Peter en Mieke een frambozenplantje in de grond zetten en buurtbewoonster Dieny aan komt lopen. "Het is hier in de buurt vooral erg saai", zegt Dieny. "Ik vind het heel gezellig dat ik nu een praatje kan maken met de mensen uit de gesloten afdeling."

Volgens Nora van Dam, die als studente aan de Avans Hogeschool het project meewerkte, is iedereen erg gemotiveerd. "Het leven is op deze manier een stuk leuker. Ook al zijn sommigen het misschien na twee dagen alweer vergeten", merkt ze grinnikend op.