Een grote glimlach en een open blik. Zo benadert Hicham de mensen in ‘zijn’ wijk. De agent heeft de Selissenwal in Boxtel en Esch onder zijn hoede. Die toegankelijkheid werpt zijn vruchten af.

Als hij het speelpleintje naast de school op loopt, rennen kinderen op hem af om een high-five te geven. Daarna kletst hij nog wat met jongeren op het voetbalveldje. “Als de school uit is ga ik vaak hierheen. Soms trap ik dan een balletje met ze.”

Hicham heeft het dus overduidelijk naar zijn zin als wijkagent. Maar waarom stopt hij dan? Daarover is Hicham kort: dat is privé. En wat gaat hij hierna precies doen? "Dat weet ik nog niet, maar ik blijf in elk geval bij de politie."

Het nieuws dat Hicham stopt is als een lopend vuurtje rondgegaan in de wijk. Buurtbewoners zetten hun auto aan de kant als ze de agent zien en maken een praatje. “Wat heb ik nu gehoord?”, zegt een vrouw. “Heel jammer dat je weggaat.”

Dat de agent een verbindende factor in de wijk is geweest wordt al snel duidelijk. Buurtbewoner Mahfooz gaat hem missen. “Ik vind het echt jammer. Hij snapt ons, echt een goede man. Hij was iemand van de wijk.” Toegankelijk en benaderbaar, dat is precies wat Hicham als wijkagent wil zijn. “Ik stap heel makkelijk op mensen af, gewoon om een praatje te maken. Je moet niet alleen komen als je wat te halen hebt, maar ik wil een band opbouwen”, legt hij uit.

Vast niet iedereen zal fan zijn, maar dat de buurt hem hoog heeft zitten is zeker. Dat bevestigt ook buurtbewoner Jo als de wijkagent even poolshoogte komt nemen na een appje. “Het is echt zonde, hij heeft hier veel betekend. Je hoeft maar te bellen en hij is er.”

Zelf kijkt Hicham trots terug op het feit dat hij een brug wist te slaan tussen verschillende generaties bewoners. Jongeren zochten een plek om hun ding te kunnen doen, terwijl ouderen dat juist liever niet bij hun woning zagen.

“Door de jongeren het standpunt van de ouderen te laten begrijpen en te zorgen dat de ouderen zich enigszins kunnen voorstellen wat de behoefte is van de jongeren. Dat ze ook een plekje moeten hebben. Ik heb geprobeerd dat bij elkaar te krijgen en dat is denk ik wel gelukt."

Alhoewel alle complimenten een hoop positieve energie geven, daalt ook het besef neer dat hij straks niet meer in deze wijk werkt. "Dat ik na een jaar al wegga, terwijl ik mijn missie nog niet heb volbracht heb, zo voelt dat", vertelt Hicham. Met die missie, iedereen zich zo veilig mogelijk laten voelen, gaat hij zijn laatste weken aan de slag. Daarna heeft hij alle vertrouwen dat zijn opvolger die missie waar zal maken.