De 10 meter toren was niet haar eerste keus, want haar voorkeur lag op de 3-meterplank. “Maar ik ben klein en kreeg de duikplank moeilijk in beweging. Dan kom ik niet hoog en verlies ik veel ten opzichte van anderen. Daarom ben ik de 10 meter toren gaan proberen. Ik vond het de eerste keer doodeng en durfde niet te springen.”

Nog steeds voelt Else de kriebels in haar buik als ze op de toren naar boven loopt. “Ik heb van die dagen dat ik denk: ‘wat ben ik toch aan het doen?' Salto’s maken vanaf 10 meter hoogte kan natuurlijk gevaarlijk zijn. Maar ik vind die spanning ook het mooie van de sport, het gaat nooit vervelen. Plezier hebben is de basis.”

De Brabantse beseft wel dat ze niet haar hele leven voor deze hoogte kan kiezen. “Een arts vertelde me dat het springen vanaf de toren te vergelijken is met een botsing met een auto. Dat vind ik overdreven, maar het is wel waar dat je dit niet iedere dag kunt doen. Over het algemeen gaat het bij mij goed, maar een klein foutje kan wel een flinke klap zijn.”

Sinds drie jaar woont Else in Amerika waar ze biologie studeert in Louisville. Daarnaast is ze dagelijks met haar sport bezig. “De universiteit is heel erg gericht op topsport. De begeleiding is goed, er is een groot team en ik kan aan veel meer wedstrijden meedoen dan in Nederland. Ik doe veel wedstrijdervaring op en daar leer ik van.”

Het keiharde trainen leverde vorig jaar tijdens haar WK-debuut een elfde plaats op. Volgende week mag ze zich in Japan weer gaan meten met de wereldtop. “Ik hoop net als vorig jaar een plek in de WK-finale af te dwingen. Uiteraard hoop ik op een nog betere score en een hogere klassering. Ik wil graag laten zien dat ik thuishoor in de wereldtop. Dat ik dat mag doen als vertegenwoordiger van Nederland, maakt me trots.”

Else heeft mooie doelen, waarbij de Olympische Spelen 2024 bovenaan het lijstje staat. “Het lijkt me supervet om daar te mogen zijn. Als je op 10 meter hoogte staat, kan er van alles gebeuren. Iedereen heeft kans om te winnen.”