Voor haar gehele oeuvre ontving de geliefde auteur in 2005 de Constantijn Huygensprijs en in 2019 de P.C. Hooftprijs. Ze werd geprezen om haar vaak humoristische en absurdistische, maar ook sobere verhalen. In de overlijdensaankondiging van de familie staat de tekst: "Onze geweldige, lieve, geestige, bijzondere, onverwoestbare moeder is overleden."

In 'Floroskoop', een boekje uit 1979, vertelt ze hoe ze op 31 maart 1920 werd geboren in de Prins Hendrikstraat in Ginneken, tegenwoordig een stadsdeel van Breda. Haar geboorte was net op tijd, want, zo schrijft ze, mijn moeder was bang dat ik niet meer voor twaalven zou verschijnen: "Een geboorte op 1 april kon niet vond ze. Haar kind mocht niet de kans lopen elke verjaardag opnieuw de dupe te worden van de bij deze datum behorende grappen."

Het geboortehuis staat in het verlengde van het Oranjeplein in Breda. Het huisnummer was toen 5, nu 194 en op de gevel verwijst een plaquette naar de bijzondere bewoonster. Het Oranjeplein zal worden omgedoopt in het Marga Mincoplein. De schrijfster was ondanks haar hoge leeftijd al teksten aan het inspreken voor het plein waar een kunstwerk zou komen (met een QRcode kun je dan iets afluisteren).

Al vroeg een schrijfster
Schrijven zat er al vroeg in bij de Bredase. Al in de vierde klas zette ze haar eerste verhaaltjes op papier en voor schoolfeesten op de hbs (de voorloper van het atheneum) schreef ze cabaretteksten. Waar veel van haar klasgenoten vielen voor officieren (Breda is een echte garnizoenstad), hoopte Sara, zoals Marga vroeger heette, veel te kunnen gaan reizen en, uiteraard, te gaan schrijven. Eind jaren dertig van de vorige eeuw wordt ze aangenomen als verslaggever bij De Bredasche Courant. Ze had toen al haar eerste kinderboek geschreven, 'Slipper wordt keizer', dat echter nooit is uitgegegeven.

Al snel na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog verloor ze haar baan bij de krant. Een beruchte Bredase NSB-leider had haar beschuldigd van activiteiten die de Duitse bezetter niet bevielen. Het was ook in 1940 dat Minco naar Amsterdam verhuisde. Hier zou ze de rest van haar leven blijven wonen. Door onder te duiken, haar familie was joods, wist ze aan deportatie te ontkomen. Op het eerste persoonsbewijs dat voor haar werd gemaakt, stond Margaretha Faes. Dat inspireerde haar tot een ander voornaam: Marga. Die heeft ze altijd behouden.

Enige overlevenden
In haar nieuwe woonplaats werd ze herenigd met haar latere echtgenoot en vader van hun twee dochters, de eveneens uit Breda afkomstige Bert Voeten. Na het eind van de oorlog werd haar duidelijk dat een oom en zijzelf de enige familieleden zijn die de verschrikkingen hebben overleefd.

Vanaf de jaren vijftig verschenen diverse boeken van haar hand, waaronder 'Het bittere kruid'. Het boek is door veel studenten 'voor de lijst' gelezen en er zijn diverse vertalingen van uitgekomen. Behalve boeken schreef Minco ook onder meer drie tv-spelen. Verder schilderde ze graag. In september 2004 lag ze voor het laatst in de boekhandels met een nieuw boek: de verhalenbundel 'Storing'. In 2008 zou ze een voordracht verzorgen op 4 mei, maar vanwege ziekte werd haar 'Een sprong in de tijd' voorgelezen door haar dochter Jessica Voeten.

Haar man Bert werd bekend als dichter, hij overleed in 1992.