Komende maandag heeft hij een laatste controle in het ziekenhuis, maar Jeffrey Herlings gaat uit van groen licht van zijn artsen. Slechts zes weken na de breuk van een nekwervel zit hij dan alweer op zijn crossmotor, want de coureur gaat dan meteen trainen.

"Het is een enge blessure", zegt Herlings, "maar wanneer je als motorcrosser je knie of ellenboog kapot hebt, is dat nog veel erger. Het is misschien niet aan te raden om meteen te gaan crossen, maar het kan volgens de dokter omdat de breuk is genezen."

Bij Herlings lijkt alles altijd sowieso net iets sneller te gaan. "De kans bestaat dat ik volgend weekend al naar de GP in Finland ga, want ik moet toch trainen. En tegen de tijd dat we naar Zweden moeten zit ik drie weken op de motor en hoop ik daar richting top vijf te gaan. Daarna komt de GP in Arnhem, op het zand, en dan ga ik hopelijk weer voor de overwinning meedraaien."

Zo kennen we de motorcrosser uit Oploo weer, want Herlings is een echte rouwdouwer en bovenal sportman en winnaar. Toch kwam de valpartij niet door roekeloos gedrag. "Ik heb heel het seizoen al geen gekke dingen gedaan en valpartijen horen bij de sport. Die is soms levensgevaarlijk, want het is geen dammen."

Toch geeft zijn omgeving weleens signalen af, maar die negeert hij al een tijdje. "Ik denk dat mijn vader en moeder zouden willen dat ik liever gister dan vandaag stop. Maar dat dachten ze tien jaar geleden ook. Als er iets moet gebeuren, komt dat toch. Zo sta ik er in."

Helaas is door de buiteling de grootste uitdaging dit seizoen wel weg voor de vijfvoudig wereldkampioen. "De wereldtitel is natuurlijk foetsie", zo weet ook Herlings natuurlijk. "En alleen de eerste plaats telt. De lichamelijke pijn had ik in Duitsland, maar geestelijk doet het ook wel zeer."

De sportieve honger van de Brabander is nog niet gestild, maar presteren kost hem tegenwoordig wel wat meer kruim. "Winnen zit in mij en ik vind het spelletje gewoon nog te leuk", zegt hij. "Maar ik merk dat mijn lichaam zijn beste tijd wel heeft gehad. Al die smakkerds maken het er niet beter op. Ik kan de top nog bereiken, maar de prestaties zullen op den duur eerder omlaag dan omhoog gaan."

"Ik kijk met het jaar wel steeds meer uit naar mijn pensioen", vervolgt hij eerlijk. "Als ik hard op mijn gezicht ben gegaan en een hoop pijn heb, denk ik weleens aan stoppen. Maar als ik dan weer ben genezen, vind ik het weer té leuk en ga ik door."

"Ik heb nog een tweejarig contract en misschien plak ik er nog een jaartje aan vast", zo besluit Herlings. "Maar dat is echt het maximale. Ik ga de komende tijd gewoon lekker crossen en dan zie ik wel hoe ver ik kom."