Monique moet vluchten voor torenhoge vlammen: 'Ze kwamen snel dichterbij'
Wat een heerlijke vakantie moest worden ter ere van de zestiende verjaardag van Isa, veranderde in een regelrechte nachtmerrie. Samen vertrokken ze donderdag naar het eiland. Maar zaterdag sloeg de sfeer om in totale chaos.
Terwijl Monique en Isa op het strand zaten, dreven er grote donkere wolken over. “We zijn terug naar het hotel gegaan en hebben gevraagd of er paniek was. Reisorganisatie Corendon zei van niet, er werd geen actie ondernomen. We hebben toch onze koffers gepakt. Opeens gingen alarmbellen af en viel het licht uit, we moesten vluchten, vluchten.”
“M’n armen zitten vol as, m'n armbandje zit onder het as, zelfs het water in de zee was as."
Het stel rende naar buiten en belandde op het strand. Maar ook daar kwam het vuur steeds dichterbij, net als de dikke rook. “Zelfs de zon kleurde vuurrood en leek in brand te staan. Het werd alsmaar warmer om ons heen. We moesten met z’n allen echt wegrennen. We hebben tien kilometer gelopen in de bloedhitte.”
In een schoolgebouw leek het even veilig voor ze maar de brand bleek nog dichterbij. Opnieuw vertrokken ze en ze zwierven die nacht enkele uren op straat. Niet wetende waar ze moesten zijn en volgens Monique zonder enige hulp van hun reisorganisatie. Uiteindelijk zijn ze in de lobby van een hotel beland, op de grond. Samen met heel veel andere mensen."
“Ze riep steeds, we gaan ’t niet halen, we gaan ’t niet halen! Ze dacht echt dat het over was.”
Het thuisfront regelde op dat moment vanuit Breda twee enkeltjes Eindhoven voor ze. Allemaal op goed geluk, want het tweetal moest nog wel op tijd op het vliegveld zien te komen. Dat lukte, met behulp van een prijzige taxirit ter waarde van vierhonderd euro.
Als Monique zondagavond haar verhaal doet op het vliegveld, staat ze te trillen op haar benen. Ze wrijft over haar arm en laat een grauw armbandje zien wat eigenlijk wit hoorde te zijn. “M’n armen zitten vol as, dit armbandje zit onder het as, zelfs het water in de zee was as. Als je daar niet bent geweest, kun je niet voorstellen hoe het daar is.”
Tekst gaat verder onder foto.
Het enige dat het tweetal nog bij zich heeft, zijn de kleren die ze dragen. Voor de rest lieten ze alles achter. Al is dat het laatste waar Monique rouwig om is. Ze breekt als ze over haar nichtje vertelt. “Ze riep steeds, we gaan ’t niet halen, we gaan ’t niet halen! Ze dacht echt dat het over was.”
Of ze ooit nog op vakantie gaat naar Rhodos? ”Ik ga nooit meer op vakantie naar een eiland. Ik weet nu wat het is om daar gevangen te zitten als er brand uitbreekt."
