Glunderend zitten Nellie (91) en Driek (90) in de woonkamer van het huis waar ze samen een gezin stichtten. Inmiddels zijn ze drie kinderen, drie kleinkinderen en negen achterkleinkinderen verder. Hun geheim? "Ge moet tevreeje zen mé wa ge hèt" stelt Driek. "En heel goed zijn voor elkaar. Da's het belangrijkste wat er is. Niks overdreven. Gewoon je gangetje gaan."

Het begon allemaal bij dansles. "Hij bracht mij thuis. Buiten, om de hoek van mijn ouders, hebben we stiekem gekust", giechelt Nellie. Wanneer de burgemeester binnenkomt, wordt hij vol enthousiasme begroet. "Hij komt hier om de vijf jaar!", lacht Driek. De gastheer heeft maandagmorgen in alle vroegte zelf kaasbroodjes gebakken, die door de kinderen worden uitgedeeld.

In die 70 jaar huwelijk zal toch vast weleens ruzie zijn geweest, zou je denken. "Nee hoor!," zegt Nellie. "Ik was altijd weer blij als hij 's avonds thuiskwam. Dan had ik het eten al op tafel staan." "Ja en da's nu veranderd," vertelt Driek. "Ik ben de kok geworden." En dat valt goed in de smaak bij zijn vrouw. "Hij kan beter koken dan ik!"

"Hoe ouder je wordt, des te sneller je elkaar gaat missen," stelt Driek. Wanneer hij de deur uit gaat, wil Nellie altijd een kus hebben. "Als ik het vergeet dan word ik teruggeroepen," grijnst Driek. "En als ik onderweg iemand tegenkom en het wat langer duurt, dan krijg ik het thuis te horen." Nellie lacht. "Waar was je nou?", vraag ik dan.

Om de vraag of ze elkaar nog vaak kussen, moet het stel hard lachen. "Natuurlijk! Die kussen zijn me dierbaar", zegt Driek "Als hij thuiskomt, als hij weggaat. Altijd. Heel veel", lacht Nellie. Want kussen kun je volgens dit koppel niet vaak genoeg doen. "Ik kan er geen genoeg van krijgen!", roept Nellie uit, één seconde nadat haar man haar een kus heeft gegeven. "Een dag niet gekust is een dag niet geleefd, dat kun je wel zeggen."