Tessa is de hond van Jorrit Daniëls. Vele dagen loopt hij met haar langs het water op zoek naar beverholen. Acht jaar geleden kwam hij erachter dat Tessa misschien wel het antwoord was om zo snel mogelijk zo veel mogelijk beverholen op te sporen.

“Het is gaandeweg zo gegroeid”, zegt Jorrit. “Ik nam haar altijd al mee langs het water. En ik merkte dat ze anders reageerde op een leeg hol dan op een hol waar een bever in zit. Zo ben ik haar gaan gebruiken om beverholen te vinden.”

Het is belangrijk om te weten of er in een hol een bever zit of niet. Lege holen mag het waterschap uitgraven en weer opvullen. Holen waar nog een bever in zit, moeten met rust gelaten worden. “Dat zoeken we uit door een stok in de ingang van het hol te zetten”, legt Jorrit uit. “Als dan na een paar dagen de stok weg is, zit er een bever in. Je was dus per hol een paar dagen bezig, maar met Tessa weet ik het meteen.”

En snelle actie is hard nodig. Er zijn steeds meer bevers in Brabant. “De afgelopen vijf jaar is hun aantal enorm toegenomen”, zegt Jorrit. “Dat begint echt een probleem te worden. Dit jaar zijn er al vier tractoren gekanteld door een beverhol”, zegt Jorrit.

Er zijn ook waterschappen die röntgenapparatuur of radar gebruiken om te kijken of er bevers in een hol zitten. “Ik heb dat ook geprobeerd”, zegt Jorrit. “Maar met Tessa gaat het veel sneller.”

Intussen is Jorrit bezig om een tweede hond op te leiden om beverholen op te sporen. Tessa zelf is er voorlopig nog niet klaar mee. "Ze staat elke ochtend te springen om weer op pad te gaan.”

LEES OOK: Waterschap heeft last van bevers, maar doodschieten is niet de oplossing