"In de jaren 70 stortte Tilburg als textielstad in en daarmee ook de industriële activiteiten bij de haven", zo beschrijft Robert Dölle van de Stichting Thuishaven Tilburg de situatie in die tijd. "De functie van de haven werd overgenomen door haventjes langs het Wilhelminakanaal. Het werd stil in de Piushaven en het gebied verpauperde. Er lag een boot aan de kop van de haven die deed dienst als bordeel. Dat was al een teken aan de wand."

Het had ook weinig gescheeld of de haven was er niet meer geweest. "Het was een periode waarin veel gemeenten het verkeer naar het centrum van de stad wilden leiden. Er waren plannen om de haven te dempen en een weg naar het centrum van Tilburg aan te leggen."

Door inspanningen van de buurt en omwonenden werd 25 jaar geleden het 'maffe plan' van tafel geveegd. "Toen begon de herrijzenis van de Piushaven met nieuwbouw en het behoud van oude bedrijfsgebouwen. Het werd een beetje de voorloper van de Spoorzone. Gelukkig heeft Tilburg niet de fout gemaakt zoals andere historische steden in Brabant om oude bedrijfsgebouwen te slopen."

De Piushaven leeft de laatste jaren als nooit tevoren. "Het was 25 jaar geleden al een bijzondere plek met veel potentie. Deze plek zal nooit meer verdwijnen uit de stad. De Piushaven kan nog wel honderd jaar mee", stelt Dölle.

Dat hopen ook de vele kijkers op de wal, want de voorbijvarende vrachtschepen zijn een lust voor het oog. "Ik heb zeven jaar de kost verdiend op het water", vertelt Johan Hereijgers, een geboren Bosschenaar die voor de liefde naar Tilburg verhuisde. Hij heeft het hoogste woord van een groepje mannen. "Ik bloei weer helemaal op", vertelt de vroegere matroos. "Ik heb niet vaak een vracht moeten lossen in de Tilburgse haven."

Vanuit zijn scootmobiel wijst hij de plekken bij de haven aan waar vrachtschepen kwamen lossen en laden. "Daar zat een zand- en grindhandel en aan de andere kant was een schroothandel." Als matroos werkte Johan op een sleepboot. "Ik ken nog heel wat type schepen. Het is echt genieten vandaag."

Enkele meters verderop is de Henrica aangemeerd. "De Henrica is 110 jaar oud en ouder dan de Piushaven. Wij hebben goed voor haar gezorgd", lacht de schipper trots. "Het schip is van de waterscouting. Met een team van 65-plussers onderhouden we het schip. Oorspronkelijk is het gemaakt voor de beurtvaart in Zeeland, Rotterdam en Brabant."

Voor de schipper is het een feest van herkenning in de jubilerende Piushaven. "Schitterend om oude bekenden weer te zien. We vertellen weer sterke verhalen aan elkaar. Het was weer als vanouds."