Lavreysen had tegen de renner uit Trinidad twee heats nodig om de titel pakken. In de halve finale had Lavreysen al afgerekend met Jack Carlin.

Olympisch kampioen Lavreysen verloor in 2018 voor het laatst op de sprint op een WK. In Apeldoorn werd hij al in de achtste finales uitgeschakeld door de Nieuw-Zeelander Edward Dawkins. Sindsdien won hij drie keer een WK-finale tegen landgenoot Jeffrey Hoogland, terwijl hij vorig jaar de Australiër Matthew Richardson kansloos liet.

Achteloos
Eerder dit toernooi herstelde hij met Roy van den Berg en Hoogland al de hegemonie op de teamsprint, die vorig jaar na vier wereldtitels op rij was onderbroken door Australië. Er volgt nog een optreden op de keirin.

Waar het op de teamsprint vorig jaar haperde en dit jaar de titel ternauwernood werd heroverd, is Lavreysen op de individuele sprint nog steeds een klasse apart. In het weekend werden de Australiërs Matthew Glaetzer, een oud-wereldkampioen, en Richardson haast achteloos opzijgezet.

Dertien wereldtitels
Na de Spelen van Tokyo heeft Lavreysen nooit de behoefte gehad even de zinnen te verzetten. In tegenstelling tot zijn sprintmaatje Hoogland, die na de Spelen van Tokio bewust wat afstand nam en onder meer een gekocht huis opknapte. Lavreysen trainde gewoon door.

Wel rondde hij zijn bachelor bedrijfskunde af en hoopt hij in drie jaar ('een rustig tempo') zijn master te behalen. "Ik vind het gewoon mooi, geniet echt van die sprintwedstrijden. Ik word niet verzadigd, ook niet omdat er niet zo veel wedstrijden zijn."

Lavreysen bezit nu dertien wereldtitels. Nog eentje en hij evenaart de Franse recordhouder Arnaud Tournant. Dinsdag begint voor hem de keirin. Woensdag kan nummer veertien worden binnengehaald. Hij is er niet zo mee bezig.

Wel kent hij zijn Nederlandse voorganger Piet Moeskops, die in de jaren 20 van de vorige eeuw vijf keer wereldkampioen sprint werd. Lavreysen heeft hem bijgehaald. "Dat vind ik wel mooi."

LEES OOK: Harrie Lavreysen onverzadigbaar: 'Ik vind dit een fantastisch spel'