Slovenië is deze zomer als zoveel andere vakantielanden getroffen door natuurgeweld. Overstromingen en aardverschuivingen richtten er grote schade aan. Honderden mensen moesten worden geëvacueerd. Voor zes van hen, onder wie twee Nederlanders, kwam de hulp te laat. Zij kwamen eind vorige week om het leven. SOS Internationaal zorgde ervoor dat vele vakantiegangers deze maandag met de bus konden terugkeren naar ons land.

Voor een gezin uit Berghem ging dat niet zonder slag of stoot. “We moesten worden opgehaald door een helikopter, want het water stond te hoog en er waren geen wegen meer. Onze auto staat er nog”, vertelt Martijn Leichtenberg uit Berghem, die met vrouw, zoon Jasper en dochter Jade naar het Sloveense Luce was afgereisd. Hij kwam maandagmiddag aan bij het ijssportcentrum in Eindhoven.

In afwachting van de opa van zijn kinderen, die het gezin naar huis zou brengen, legt Leichtenberg uit hoe spannend het aanvankelijk was: “We wisten niet hoe erg het allemaal was, er was geen bereik en dus ook niet met het thuisfront. Die hebben zich echt een paar dagen zorgen gemaakt.” De inmiddels gearriveerde opa Gerrit van der Wielen beaamt dat. Met tranen in de ogen sluit hij het gezin de armen.

Leichtenberg wil overigens nog graag kwijt dat hij enorm te spreken is over de steun die de gestrande vakantiegangers hebben gekregen van mensen die er in de buurt wonen en van hulpverleners. “Het was achteraf voor ons wellicht iets te avontuurlijk, maar de mensen daar zijn zo vriendelijk. Het was zo hartverwarmend.”

Ruben van Meurs uit Best, die door zijn ouders werd opgehaald, is het hier hartgrondig mee eens. “Mensen van wie hun huis onder water stond, hebben ons kleding en eten gegeven. Het was prachtig hoe er in en om camping Menina is meegeleefd. Ik besefte pas echt hoeveel geluk ik heb gehad toen ik mensen sprak die aangedaan en aangeslagen waren. Ik had bovendien de mazzel dat ik alles al had ingepakt, omdat ik op het punt stond om, volgens planning, weg te gaan.”

Een echtpaar en hun drie kinderen uit Eindhoven was dit niet gegund. Ze werden ’s nachts om vier uur gewekt, omdat de situatie te gevaarlijk was. “We hebben snel wat dingen bij elkaar gezocht, zoals tandenborstels en wat kleren, omdat we dachten dat we een dag later terug zouden kunnen keren”, legt de vader uit. Helaas zat dat er niet in en is onder meer hun vouwauto achtergebleven. “Gelukkig mocht ik nog wel al mijn vijf knuffels meenemen”, laat zijn dochter opgelucht weten. “Maar ik was echt bang voor een grote overstroming.”

Net als haar vader is ze blij weer thuis te zijn. Toch is het voor hen niet eens en nooit meer Slovenië. De Eindhovenaar: “Het is er echt fantastisch. We gaan er graag opnieuw naar toe, ook om wat terug te doen voor al die mensen die ons zo geholpen hebben.”