Met teamgenoten Quinty Roeffen en Gaby Schloesser haalde Laura vorige week met het recurve damesteam de laatste vier op het WK handboogschieten. Een plek bij de eerste drie betekende tevens kwalificatie voor de Olympische Spelen van 2024, maar omdat gastland Frankrijk erbij zat, was nummer vier ook veilig. “Dat liet de World Archery in eerste instantie ook weten en natuurlijk vierden we dat.”

Een paar uur later bleek deze regel alleen te tellen voor de individuele schutters, niet voor teams. “Het is wat het is, we kunnen er niks aan veranderen. Omdat we in de halve finale verloren van Frankrijk en voor het brons van Mexico, grepen we overal naast. Een zuur gevoel, maar toch zijn we als team enorm trots. We zijn vorig jaar pas begonnen en horen nu al bij de wereldtop. Dit geeft zoveel vertrouwen dat we volgend jaar alsnog kwalificatie voor de Spelen in Parijs willen afdwingen.”

Dat Laura nu zo’n succesvol handboogschutter is, komt door de boekenserie De Grijze Jager. “In de boeken gaat het onder andere over handboogschieten en mijn zus leek het daardoor wel gaaf om te proberen. Ik ben haar negen jaar geleden gevolgd en vond het supervet. In mijn jonge jaren heb ik veel sporten gedaan, van turnen tot paardrijden. Nergens kreeg ik zo’n kick als bij het handboogschieten.”

Bij haar vereniging in Best was ze een talent 'maar die bestaat helaas niet meer'. Daarna stoomde ze met verschillende tussenstappen op richting de nationale top. Momenteel woont ze op Papendal, heeft ze een A-status en traint ze zes dagen per week. “Iedere dag staan er zo’n zes schieturen op het programma. Daarnaast werk ik zeker drie dagen aan mijn kracht en conditie. In mijn vrije tijd vind ik het lekker om een stuk te gaan fietsen.”

Ze komt uit op het onderdeel recurve, de naam voor het type boog waar ze mee schiet. Een olympische sport waarbij je van 70 meter afstand je pijlen op een bord met gekleurde ringen schiet. Hoe dichter in het midden, hoe hoger je puntenaantal. “In het winterseizoen schieten we indoor 18 meter. Dat is echter een heel andere houding, dus schieten we ook vaak van binnen naar buiten met onze vertrouwde afstand.”

Op het WK gaf ze in teamverband haar visitekaartje af. Individueel kwam ze net tekort voor een goede klassering, maar vorig jaar werd ze tweede tijdens een World Cup. Om de top te halen is heel veel oefenen volgens de Brabantse het belangrijkst. “Het gaat in de top om minimale verschillen. Het is belangrijk om rustig te blijven en vertrouwen te hebben. Het deelnemersveld is zo groot en je hebt maar een paar pijlen, dan helpen negatieve gedachten je echt niet.”