Amber won zaterdag La Périgord Ladies, een eendaagse wedstrijd in Frankrijk met een afstand van 114 kilometer. Het was haar eerst winst op het niveau van de Internationale Wielerunie UCI.

“Het parcours ging veel op en af, met kleine herstelmomenten. Een pure klimster ben ik niet, maar ik hou van zware wedstrijden. Ik probeerde een aantal keer aan te vallen, waarbij de laatste poging succesvol was. Ik heb nog nooit een sprint gewonnen, dus het was voor mij zaak om eerder weg te komen. Dat ik als eerste over de streep kwam, voelde erg lekker. Het hoogtepunt van mijn carrière als wielrenster.”

Dat het snel gaat met haar ontwikkeling, blijkt wel uit haar eerste deelname aan de Tour de France Femmes eind juli. “Helaas wonnen we met Team Jumbo-Visma geen rit, dat was het grote doel. Ik was er vooral om Riejanne Markus te helpen in het klassement. Omdat ik met Riejanne veel in de finales was, heb ik wel een plek bij de eerste twintig gehaald."

"Ik was persoonlijk vooral tevreden over de afsluitende tijdrit waarin ik twaalfde werd. In het peloton merk ik dat steeds meer rensters mijn naam kennen, dat is wel leuk. Ik hoop dat ze in de toekomst vaker rekening met me moeten houden.”

Nadat ze was gestopt met roeien en zich op haar maatschappelijke loopbaan richtte, kwam ze bijna twee jaar later uit bij wielrennen. Ze meldde zich aan bij een wielerclub en startte met wat kleine wedstrijden. Team Jumbo-Visma zag al snel haar potentie en in 2021 tekende de Brabantse een contract. Ze kreeg de kans om te ontdekken wat haar specifieke kwaliteiten zijn.

“Ik begon aan het avontuur, niet wetende hoe lang ik dit ga doen of ik het leuk zou vinden. Die ontdekkingsreis is nog volop bezig. Zo moet je ook leren winnen. Vorig jaar won ik de Volta Limburg Classic en nu dus mijn eerste UCI-wedstrijd. Het niveau lag wel wat lager dan de grote World Tour wedstrijden, omdat veel rensters bij het WK waren. Je kunt een foutje maken zonder dat dat meteen wordt afgestraft.”

In het roeien haalde ze de absolute top, maar missen doet ze haar ‘oude liefde’ niet. “Roeien is meer een trainingssport met minder wedstrijden. Bij het wielrennen geniet ik van de afwisseling en van de koersen. Ik heb geen moment spijt gehad van deze stap. Nu twee jaar later na mijn start in het profpeloton kan ik al zeggen dat ik er nog lang niet klaar mee ben.”