Imke kreeg zes jaar geleden de diagnose MS. Ze heeft daardoor altijd slappe en pijnlijke benen, maar de ene dag gaat beter dan de andere. Op een slechte dag zit ze in een rolstoel. Soms loopt ze met een rollator en op een goede dag loopt ze kleine stukjes op eigen kracht. Maar juist dat zorgt voor afkeurende blikken. “Ik moet me altijd maar verantwoorden. Soms zie ik er blijkbaar te goed uit om een aandoening te hebben."

Afgelopen weekend was het weer raak. Imke ging friet halen en zette haar auto op de invalideparkeerplaats pal voor de friettent. “Ik legde mijn parkeerkaart voor het raam, maar kreeg meteen al afkeurende en vragende blikken.” Imke trok zich er niks van aan en liep naar binnen. Dit deed ze zonder rollator, omdat het zo'n korte afstand was. “Toen riep een groepje jongens ineens: ‘Hé, je mag daar niet staan, je kan gewoon lopen!’"

Imke draaide zich om en probeerde de jongens uit te leggen dat ze niet te snel moeten oordelen. Haar uitleg drong echter niet door bij de jongens. “Ik werd vierkant uitgelachen en belandde in een felle discussie. Ze zeiden alleen maar kwetsende dingen.” Trillend liep ze terug naar de friettent. “Ik ben het zo beu. Ik doe niks verkeerd, maar word wel iedere keer met boze blikken aangekeken.”

Imke ziet zelf ook wel eens dat er misbruik wordt gemaakt van de invalideparkeerplaats. Dan parkeren mensen bijvoorbeeld op zo'n plek zonder dat ze een gehandicaptenkaart voor het raam hebben liggen. "Die mensen spreek ik ook aan”, zegt ze. Toch zou ze willen dat mensen zich wat minder snel met anderen bemoeien. Want dat doen zowel jongeren als ouderen. “Niet iedere handicap is zichtbaar. Je weet nooit welk verhaal erachter zit. En als je toch twijfelt, loop dan naar me toe en vraag het vriendelijk.”

Voor Imke is het iedere keer een opluchting als er een gewone parkeerplaats vrij is naast een invalideplek. “Om opmerkingen te voorkomen parkeer ik dan op een gewone plek." De invalideplekken vermijden doet ze niet. "Maar ik spreek ook mensen die hun kaart helemaal niet meer gebruiken, terwijl het wel nodig is.”

Door haar verhaal te vertellen hoopt Imke dat mensen voortaan nadenken voordat ze iets zeggen. Ze is namelijk niet de enige die de kwetsende opmerkingen moet slikken, zo blijkt als ze haar verhaal op social media deelt. “Ik kreeg honderden reacties van mensen die hetzelfde als ik meemaken. Daar ben ik heel erg van geschrokken. Mensen hebben totaal geen besef wat ze anderen aandoen. Dus ik hoop op meer begrip.”

LEES OOK: Dankzij Rianne krijgen MS-patiënten voorrang op de wc: ‘Ze lachten me uit'