Het hele verhaal van beide vriendinnen werd vrijdagmiddag uit de doeken gedaan voor de rechtbank in Breda. Carlijn werd vorig jaar opgepakt voor talloze bedreigingen aan het adres van haar vriendin, zoals: "Ik hoop dat je nog even hebt kunnen genieten van je leven. Jij bent nu aan de beurt."

Loes kreeg kaarten met een grafzerk met haar naam erop en een brief doordrenkt met bloed. Ze vertelde de rechters hoe groot de impact was op haar leven en dat van haar gezin. Ze is nog steeds voortdurend op haar hoede sinds ze vorig jaar lange tijd 5 tot 6 bedreigingen per week ontving.

Ruzie en geweld
Beide vrouwen leerden elkaar kennen bij de atletiekvereniging in Oisterwijk. Loes merkte dat het niet zo goed ging met Carlijn. Ze had een verleden met veel ruzie en geweld thuis. Loes ontfermde zich over Carlijn en nam haar zelfs in huis.

Eerst kreeg Carlijn doodsbedreigingen, maar niet veel later kreeg Loes die ook: "Het einde nadert. Zaterdag is de grote dag. We kijken ernaar uit dat je dan niet meer in leven bent", luidde een van de vele boodschappen die anoniem waren verstuurd.

Aangifte tegen vader
En daarmee begon ook de zoektocht naar de afzender. Carlijn stelde dat haar eigen vader achter de bedreigingen zat en deed aangifte tegen hem. Justitie had heel andere ideeën over de herkomst van de brieven, anonieme telefoontje en voicemails. Carlijn zou dit zelf hebben gedaan en de officier van justitie had daar wel wat bewijzen voor:

Carlijn had dezelfde postzegels en dezelfde wenskaarten gekocht. Ze had haar vriendin tientallen keren gebeld met twee nummers die van haar waren. Ze had met een robotstem twee voicemails ingesproken, zogenaamd als agent, waarin verteld werd dat Carlijn dood was. Ze verstopte een printer in huis waarmee bedreigingen zouden zijn geprint.

De officier van justitie noemde het enorm cru dat Carlijn juist Loes zo lang en zo vaak bedreigde. Waarom juist haar vriendin die er alles aan deed om haar te helpen? Carlijn had eerder bekend bij de politie, maar trok die bekentenis voor de rechtbank keihard in. “Waarom zou ik dat doen?”, zei ze. “Ik kan niet leven met iets wat ik niet heb gedaan. Mijn bekentenis heb ik destijds onder druk van de politie gedaan.”

Taakstraf geëist
De officier van justitie vond dat het gedrag van Carlijn snel moet stoppen. Hij eiste een taakstraf van 80 uur en een voorwaardelijke celstraf van twee maanden, die ze moet uitzitten als ze binnen drie jaar opnieuw in de fout gaat.

Maar Carlijn moet ook hulp krijgen, vond hij, desnoods door haar gedwongen op te nemen. Het is volgens de officier belangrijk dat Carlijn haar enkelband houdt. Hierdoor wordt het direct opgemerkt als ze in de buurt van het huis van haar voormalige vriendin of de atletiekvereniging komt.

Enkelband
Loes vertelde de rechters dat ze nog niet zo goed weet of Carlijn zonder enkelband haar niet opnieuw lastig gaat vallen. Maar veel vertrouwen dat het goed blijft gaan, had ze er nog niet in. Ook omdat Carlijn haar was blijven stalken nadat ze in september per brief duidelijk had gemaakt dat ze niet meer met haar om wilde gaan.

Carlijn snapte het allemaal niet en zei er allemaal van te schrikken. Ze heeft helemaal geen behoefte meer aan contact met haar voormalige vriendin en in haar laatste woord vertelde ze de rechters dat haar juist veel onrecht is aangedaan en dat ze haar vriendin nooit iets zou aandoen. De uitspraak is op 15 september.

Loes is niet de echte naam van het slachtoffer.