Jeroen nam in 2020 na zijn vertrek bij CCC-Liv voorlopig afscheid van de wielersport. Heel actief was hij niet op zoek naar een nieuwe baan in de topsport, maar in een podcast van voormalig wielrenner John den Braber zei hij ervoor open te staan. “Via via kwam ik daardoor in beeld bij de Amerikaanse ploeg Lidl-Trek. Ik wil me na een aantal jaar afwezigheid weer bewijzen. Je bent zo goed als je laatste wedstrijd. Ik stap er vol enthousiasme in."

Hij werkte jarenlang als ploegleider bij zowel de mannen als de vrouwen. Een duidelijk verschil volgens Jeroen. "De echte toppers in het vrouwenpeloton durven veel, maar een grote groep is te voorzichtig." Hij vergelijkt het met voetballen. Ook daar zitten de mannen feller in de wedstrijd dan vrouwen, vindt hij. "Mannen wil vaak de bal hebben en dan op goal schieten. Veel vrouwen zullen eerder kiezen voor een assist in plaats van zelf scoren. Ik besef als ploegleider dat dit een bepaalde aanpak vergt, iets wat ik jaren in de praktijk heb meegemaakt.”

Een mannelijke ploegleider bij een vrouwenploeg is absoluut geen probleem, denkt Jeroen. "Je ziet steeds vaker oud-wielrenners die bij de vrouwen gaan werken." En zijn werkwijze past daar ook prima bij, vindt hij zelf. "Ik heb mijn werk als ploegleider naar behoren gedaan denk ik en ik ben altijd mezelf gebleven. Ik hoorde dat Annemiek van Vleuten mij heeft genoemd als één van de mensen die belangrijk waren in haar carrière. Daar sta ik niet te lang bij stil, maar haar woorden doen me wel goed.”

Annemiek van Vleuten en Marianne Vos zijn twee wereldtoppers die in het verleden in een team van Jeroen zaten. Maar ook van het werken met talenten krijgt hij energie. "Iedereen kan dingen leren, op welk niveau dan ook. Ik zal met mijn ervaring de wielrensters zo goed mogelijk begeleiden en motiveren. Daar ligt een mooie uitdaging."

Door zijn terugkeer als ploegleider stopt de in het Belgische Meerle woonachtige Jeroen met zijn huidige baan. “Ik ben na mijn vertrek uit de wielrennerij in 2020 eerst personal coach geweest. Het beviel me uiteindelijk niet. Ik had geen zin om thuis te zitten en ben postbode geworden. Een mooie baan: lekker in de buitenlucht, vroeg beginnen en vroeg klaar.”