Bom van 250 kilo ondermijnt verenigingsuitje: 'We kunnen geen kant op'
In totaal gaat het om zo’n 48 leden van de ATC Oost-Brabant, een vereniging voor mensen die in de automotorsector werken in de regio Eindhoven. Ook hun buschauffeur mag niet weg. De ATC-leden zijn met de bus naar Dresden gereden voor bezoekjes aan twee autofabrieken.
“We doen iedere twee jaar zo’n uitje met de vereniging. We laten alles regelen door een reisbureau”, vertelt bestuurslid Jean Mari van de Wiel. “Maar wat er nu gebeurd is, dat hebben we nog nooit meegemaakt.”
Want Jean Mari zat donderdagochtend ‘gewoon’ met zijn vrouw in zijn hotelkamer toen het hotel plots moest worden ontruimd. Wat bleek? Een paar uur eerder was er tijdens werkzaamheden een bom uit de Tweede Wereldoorlog gevonden bij een tankstation tegenover het hotel.
"We moesten alles achterlaten en mogen niet terug naar het hotel."
En niet zomaar een bom. Een bom van 250 kilo. En die bom laat zich ook nog eens moeilijk ontmantelen. Het gevaarte is vervormd, roestig en ligt bij een gasleiding, zegt de gemeente Dresden. Alle gebouwen in een straal van 800 meter werden na de vondst met grote spoed ontruimd.
Waaronder dus het hotel. De verenigingsleden en de buschauffeur werden niet veel later opgevangen door het Rode Kruis in een speciaal opvangcentrum van het Rode Kruis. Daar zitten ze nu al sinds donderdagmiddag.
“Er zijn bedden neergezet en er wordt goed voor ons gezorgd. Maar ja, we missen heel veel spullen. We moesten alles achterlaten en mogen absoluut niet terug naar het hotel. Alles is afgezet. We kunnen eigenlijk geen kant op.”
En dat zorgt voor een ingewikkelde situatie. De leden zitten niet alleen zonder schone kleren en paspoorten, ze hebben ook geen toegang tot hun medicatie.
"Het is wat het is."
“We hebben zes leden van wie de medicijnen nog in het hotel liggen. Voor hen is dat een groot probleem. Die hebben ze echt dringend nodig. Een arts is nu aan het kijken welke medicijnen ze nodig hebben. Als het goed is wordt dat dus allemaal geregeld.”
Het is dus best stressen, zegt Jean Mari. Toch is de sfeer goed. “We zijn een vaste en hechte groep. We kunnen elkaar goed hebben. Iedereen is er bovendien bewust van dat er niets aan de situatie te doen is. Het is wat het is”, zegt Jean Mari nuchter.
Op dat moment komt net iemand met het ontbijt de zaal binnenrijden. “Ah, brandstof”, besluit de autotechneut.