Rick richt zich op het onderdeel kata, een schijngevecht. Zijn ticket voor het WK eind oktober in Boedapest heeft hij onder andere veroverd door keuzes die hij de laatste twee jaar maakte in de zomer. “Ik ging tijdens mijn vakanties op trainingskamp in Turkije langs bij wereldkampioen en olympisch medaillewinnaar Ali Sofuoglu. Ze hebben daar een andere manier van trainen. Daar heb ik onderdelen van overgenomen. Ali en zijn landgenoten zijn iets minder bezig met de technische kant en meer met het fysieke element van de sport.”

“Ik was altijd bezig om de techniek perfect uit te voeren, maar binnen de reglementen is er ruimte om kleine aanpassingen te doen. Door de techniek net iets aan te passen, beweeg ik sneller en explosiever. Ik zoek de randjes nu op en train meer op kracht, snelheid en conditie.”

Hij staat dan wel op het WK, maar er is een groot verschil tussen Rick en veel andere wereldtoppers. “Die krijgen vaak een vergoeding en zijn fulltime met de sport bezig. Ik moet alles zelf betalen en ik maak veel kosten: van reiskosten tot het inschrijfgeld voor toernooien. Wel krijg ik hulp van sponsoren en mijn werkgever denkt supergoed mee. Ik ben ook een crowdfundingsactie gestart.”

Rick werkt fulltime en traint iedere dag. Nog steeds is hij vaak te vinden bij trainer Gerrie van Tilburg waar hij als kleine jongen begon. Hij doet ook mee aan toernooien in binnen- en buitenland. “Ik moet er veel voor laten. Dat betekent op tijd naar bed en op mijn voeding letten. Stappen doe ik ook zelden. Ik kan het alleen mezelf kwalijk nemen als ik niet fit ben. Al die opofferingen zijn niet altijd makkelijk, want er zijn periodes dat het net niet lukt. Toch overheersen de positieve dingen.”

Als Rick op de mat staat, zijn zijn ouders er ook. Vader Leo heeft zelfs zijn coachlicentie behaald. “Vroeger voetbalde ik en was mijn vader trainer. Ik was niet de nieuwe Messi en schoot vaker in mijn eigen doel dan in dat van de tegenstander. Toen ik op tv karate zag, was ik verkocht en wilde ik niets liever. Ik heb mijn vader besmet met het karatevirus.”

Eind oktober gaat hij met vertrouwen naar Boedapest. “Het is een droom om je land te mogen vertegenwoordigen. Ik heb al op het EK gestaan en meegedaan aan het olympisch kwalificatietoernooi, maar dit is het sportieve hoogtepunt. Ik ga voor goud, anders kan ik net zo goed niet gaan. In mijn achterhoofd heb ik ook een realistische doelstelling en dat is de top tien. Voor een amateurtopsporter tussen een groot fulltime profs is dat een goede prestatie."