“Ik noem het graag een Madurodamtuin”, vertelt hij. Regelmatig stoppen wandelaars bij zijn tuin in de Orionlaan. “Als ze er langer dan een minuut staan, mogen ze ook in de achtertuin komen kijken.”

Jos is puntje precies. Aan de hand van foto’s maakt hij gebouwen in het klein na. Zo bouwde hij een stukje mini-Amsterdam. Een bordeel mocht niet ontbreken vond hij. “Een bordeel hier aan de Orionlaan. Ik heb al een reputatie”, zegt hij breed lachend. “Dat hoort erbij. Dat is Amsterdam.”

De praktijkruimte waar hij vroeger aan bruggen en kronen werkte, is nu zijn hobbyruimte. Maanden is Jos met een bouwwerk bezig. Hier kan zich in zijn eigen wereld terugtrekken. “Ik ben af en toe dromerig. Ik ben een fantasiemens.”

Wie door zijn tuin wandelt, komt ook scenes uit de films van The Lord of the Rings tegen. Ook maakt Jos graag bestaande bouwwerken van over de hele wereld na. Het Colosseum in Rome, een stukje Rusland, een piramide uit Egypte. "Dit zijn gebouwen in Griekenland", vertelt hij terwijl hij een rondleiding geeft. Dit is een dorpje in Zwitserland. Je hebt hier alles bij elkaar.”

Zijn vrouw vindt zijn hobby wel mooi en geeft soms advies. “Dan zegt ze dat het dak een lichtere kleur moet hebben. Dat pakt dan goed uit.” Of ze staat een breinaald af die hij kan gebruiken als vlaggenmast.

Alleen glas-in-loodraampjes en de dakpannetjes laat hij uit de fabriek komen. Verder maakt Jos alles zelf. Allerlei materialen kunnen nuttig zijn. Zo gebruikt hij pillendozen als vorm om de steentjes te maken. “In een zaak kocht ik alle pillendozen. De kassière dacht: die meneer gebruikt wel heel veel medicijnen. Ze wist niet waar ik ze voor nodig had.”

25 jaar geleden is het begonnen. In de tuin van Jos stond een beeld van een Laaf, een bewoner van het sprookjesachtige Land van Laaf in de Efteling. Iemand stelde voor om er een huisje bij te maken. Zo kwam er steeds meer bij. “Ik zeg elke keer dat ik ermee stop. Een tijdje later staat er dan toch weer iets nieuws.”

Maar dat is niet het enige stukje Efteling in de tuin van Jos. “Dit is het meisje met de zwavelstokjes. Er stond een tekening in krant. Dat moeten ze mij niet laten zien. Dan moet ik weer zo nodig. Ik hoor vaker van mensen dat het hier op de Efteling lijkt.”

Misschien geniet Jos er zelf nog wel het meest van. “Elke morgen als ik de gordijnen opendoe, heb ik het idee dat ik het voor het eerst zie. Het geeft een heel fijn gevoel.” Maar hij geniet er ook van om het aan anderen te laten zien. Dus wie in de herfstvakantie nog een bijzonder uitje zoekt, kan een keer naar de Orionlaan in Son en Breugel rijden. “Ik vertel er graag over. Ze mogen alles weten.”