Hongerig naar titels is Ielja altijd al geweest. Vanaf 2001 is ze op het gebied van bankdrukken en powerliften (een combi van een squat, benchpress en deadlift) een klasse apart in eigen land. 39 nationale titels staan achter haar naam en daarnaast vele Europese en 24 wereldtitels. "Ik heb twee prijzenkasten, maar daar is alleen plek voor mijn internationale prijzen. De overige trofeeën zitten in dozen."

Met haar 50 jaar blijft ze de strijd aangaan met vrouwen die haar dochter hadden kunnen zijn. "Het is iedere wedstrijd een uitdaging om de sterkste te zijn. Ik geniet er nog steeds volop van en train met veel plezier. Hoe lang ik het nog blijf doen, daar doe ik geen uitspraken over. Misschien vind ik het na mijn 25e wereldtitel wel goed geweest, maar het kan ook zomaar zijn dat ik lekker doorga als het lichamelijk lukt."

Het herstel na een wedstrijd duurt vanwege haar leeftijd wel wat langer dan vroeger. Het grootste verschil tussen de Ielja van nu en een aantal jaar geleden is haar drukbezette agenda. "In de beginjaren van mijn carrière had ik een status van NOC*NSF, waardoor ik een vergoeding kreeg. Dat is helaas verdwenen, waardoor de sport me geld kost. Het liefst zet ik mijn sport op 1, maar er moet natuurlijk wel geld binnenkomen."

"Ik run een eigen sportschool, werk daarnaast 30 uur per week in een restaurant en heb mijn sport. Wel heb ik besloten om vanaf nu op sportgebied me alleen nog maar te richten op bankdrukken. Het zijn werkweken van 80 uur en alles moet wel haalbaar zijn."

Met 24 wereldtitels zou je zeggen dat Ielja Strik regelmatig handtekeningen moet uitdelen op straat. “Ik ben onlangs een keer herkend, dat was leuk. Van mij mag dat iedere dag zijn. Veel mensen kennen mij niet. Waarom is er nooit media-aandacht voor mijn prestaties of word ik niet genomineerd voor Sporter van het Jaar? Terwijl ik zoveel kan vertellen over wat ik meemaak als topsporter."

Ze heeft er wel vertrouwen in dat de belangstelling voor de sport in de toekomst gaat toenemen. "Ik zag laatst in de media dat de zoon van Frans Bauer is gaan powerliften. Dat zorgt toch voor aandacht. Verder proberen ze er al twintig jaar een olympische sport van te maken, het zou mooi zijn als dat lukt. Dat komt voor mij als atleet te laat, maar deze geweldige sport verdient dat."