De 50-jarige Dennis raakte dakloos door ‘domme keuzes’ in zijn leven. “Ik had een ernstige alcoholverslaving en door een gebrek aan woonruimte ben ik ergens illegaal gaan wonen. Het is vooral mijn eigen schuld geweest dat ik dakloos ben geworden.”

De afgelopen twee jaar werkte hij wel gewoon. “Het is: werken, slaapplek zoeken en dan drinken, drinken, drinken”, gaat Dennis verder. En dat is zwaar. “Het leven op straat is heel eenzaam, je weet nooit wat de dag gaat brengen. Je werkt maar acht uur, dan blijven er nog veel uren op straat over en dat is pittiger dan ik dacht.”

Het heftigste volgens Dennis: “De immense kou." Hij kon wel naar een opvang, maar koos in eerste instantie bewust voor geen hulp. “Ik wilde met niemand in contact komen omdat iets anders, de drank, belangrijker was voor mij.”

Met Dennis gaat het langzaam steeds iets beter. Een half jaar geleden heeft hij zich vrijwillig gemeld voor hulp. “En ik ben gestopt met drinken”, zegt hij met trots. “Ik heb nu wel een dak boven mijn hoofd, maar dat is niet mijn huis.”

Hij is nu thuisloos, al noemt hij zichzelf nog steeds dakloos. “Ik heb wel een plekje maar ik kom nooit thuis, dat is heel moeilijk. Vooral omdat ik altijd een koopwoning heb gehad en voor mezelf heb kunnen zorgen.” Binnen nu en drie maanden hoopt Dennis weer een echt ‘thuis’ te hebben. “Ik ben er bijna uit, dat voelt geweldig.”

LEES OOK:

Moeder en dochter zijn dakloos: 'Dan voel je je echt een mislukkeling'

Onzichtbare dak- en thuislozen tellen: zo gaat dat in zijn werk

Tamara woont al maanden met hondje in haar auto: 'Niemand helpt mij'