Ephrahim wist op zijn twaalfde al dat hij dokter wilde worden. De Eindhovenaar koos na zijn middelbare school voor de studie Geneeskunde en studeerde in 2021 af. De afgelopen twee jaar stond zijn maatschappelijke carrière echter op een laag pitje.

“Ik heb in Zwitserland en Frankrijk professioneel handbal gespeeld. Een cultuurshock in vergelijking met mijn eerdere clubs in Nederland en België. Iedere training was net zo intensief als een wedstrijd. We keken dagelijks een uur naar video-analyses, het werd erg serieus genomen. De middagdutjes waren routine geworden.”

Hij dacht er serieus over na om een jaar door te gaan als prof. “Het was fantastisch om mee te maken. Mijn verstand zei echter dat ik een dokter ben en mensen wil helpen. Daarom heb ik besloten om terug te keren naar Nederland, waar ik met KRAS/Volendam een topclub vond. Er zijn dit seizoen drie prijzen te winnen en daarvan moeten we er minimaal twee pakken. Ik ga graag de uitdaging aan.”

Het oranje van Volendam staat hem goed, maar hoe zit het met dat andere oranje shirt? “Ik heb 49 interlands gespeeld en mooie dingen met de nationale ploeg meegemaakt. Sinds een jaar ben ik er niet meer bij en ik verwacht niet dat ze nog op Jerry zitten te wachten. Oranje heeft me veel gebracht, ik denk dat dat goed is zo.”

Naast tophandbal heeft Ephrahim veel verantwoordelijkheden bij zijn werk in het Antoni van Leeuwenhoek in Amsterdam. Als zaalarts verzorgt hij patiënten voor en na de operatie en soms assisteert hij de chirurg. “De zorg kan heel heftig zijn en al helemaal in ons ziekenhuis waar iedereen te maken heeft met kanker.”

Hij is als afgestudeerd basisarts binnen de zorg nog bezig met een ontdekkingstocht en wil zich binnenkort gaan specialiseren. “Ik heb wel een idee welke kant ik op wil gaan. Algemene chirurgie vind ik interessant, net als oncologie waar je werkt met kankerpatiënten. De derde optie is plastisch chirurgie. Dan moet je niet denken aan grotere borsten of dikkere lippen, maar om reconstructies na een operatie. Als ik mijn keuze heb gemaakt, ga ik solliciteren op één van de zeldzame opleidingsplekken.”

Of het nu in het ziekenhuis is of tussen zijn ploeggenoten in de zaal, Ephrahim eist het uiterste van zichzelf. “Soms vraag ik me eerlijk af of ik dit vol kan houden. Tijdens mijn studie Geneeskunde was het ook druk, maar nu als zaalarts heb ik veel verantwoordelijkheden. De combinatie werk en topsport is zwaar, maar ik heb het erg naar mijn zin. Ik bekijk per jaar wat haalbaar is.”

Of hij na meerdere jaren in het buitenland en nu met Amsterdam als woonplaats nog wel Brabander is? “Als het kan, rijd ik met gierende banden terug naar Eindhoven. Ik ben en blijf een echte Brabander, en een PSV-fan uiteraard. Als ik in de toekomst iets voor de handballers van PSV kan doen, lijkt me dat erg mooi.”