Vader Edgar (58) en moeder Hedwig (63) vertrokken vorige maand voor twee weken naar Noord-Macedonië. Ze genoten van een heerlijke vakantie, maar op de laatste dag sloeg het noodlot toe. Vier uur voor vertrek, terwijl hij zijn koffer aan het inpakken was, kreeg Edgar een hartstilstand. Hij viel letterlijk dood neer in een openstaande kast op de hotelkamer.

Hedwig hoorde de klap, rende onder de douche vandaan en zag haar man liggen. “Hij had een hoofdwond en stukken kastplank lagen letterlijk door de kamer”, vertelt Marleen. “Ze rende schreeuwend de gang op, waar gelukkig heel veel Nederlanders zaten die kwamen helpen. Een stel uit Raamsdonk heeft drie kwartier lang geholpen met reanimeren, maar het was al te laat.”

Haar moeder moest een politieverklaring afleggen. Op basis daarvan waren de politie en de openbaar aanklager in Macedonië meteen overtuigd van een natuurlijke dood. Maar nu eist een van de artsen toch autopsie en weigert hij zijn handtekening te zetten voor vervoer van het stoffelijk overschot naar Nederland. “Dat komt door de hoofdwond”, zegt Marleen. “Die arts denkt waarschijnlijk dat mijn moeder een of andere moordenaar is.”

Vorige week kreeg moeder Hedwig plots te horen dat de autopsie zaterdag zou plaatsvinden. Daarop zijn zij en Marleen, en ook haar man, last-minute naar hoofdstad Skopje gevlogen om Edgar nog te kunnen zien. “Hij lag in mensonterende toestand”, zegt ze. “In een vies wit busje, zonder kist, gewikkeld in dezelfde vieze fleecedekens en handdoeken als in het hotel vier weken geleden. Zijn sokken zaten niet goed aan en in de hoek lagen vuilniszakken.”

Hedwig is ondertussen al weken aan het bellen om duidelijkheid te krijgen over het lichaam van haar man. Ook het Ministerie van Buitenlandse Zaken is op de hoogte, maar daar wordt de familie volgens Marleen van het kastje naar de muur gestuurd. Inmiddels zijn ze gekoppeld aan een contactpersoon van Nederland Wereldwijd, een hulporganisatie van de overheid voor Nederlanders in het buitenland, maar ook daar krijgt de familie geen gehoor.

“Niemand die mijn moeder eens belt om te vragen hoe het met haar gaat of haar sterkte wenst", zegt Marleen verontwaardigd. "Mijn vader was een goede burger en mijn moeder ook. Hoe kan het dat we zo in de steek worden gelaten?”

Marleen heeft twee kinderen van 3 en 11. “De oudste hoopt dat hij opa nog mag zien”, zegt ze. “Maar die kans is nu na de autopsie nog heel klein. Ik hou m’n hart vast of hij nog toonbaar is.” Het enige waar de familie nu nog op hoopt is dat het lichaam van Edgar terugkomt en dat hij hier een mooie afscheidsdienst krijgt. “Het is bizar en onwerkelijk. We kunnen nu niks afsluiten. En dat is heel pijnlijk."