De uitspraak in de zaak van M. dateert al van februari 2022 maar is dinsdag gepubliceerd.

De verkrachting was op 23 februari 2021 in het Baanakkerspark in Amsterdam-Noord. Het slachtoffer was aan het joggen en belde met een vriend. Er kwam 'een jongen' op haar aflopen, die om een vuurtje vroeg. De vrouw antwoordde dat ze dat niet had. Daarna zei de jongen zoiets als: "Je ziet er lekker uit." De vrouw zag vervolgens dat de penis van de man uit zijn broek hing en dat hij aan het masturberen was.

Schreeuwen
Plotseling pakte hij de vrouw vast. Hij duwde zijn hand in haar broek en zijn vinger in haar vagina en ging daarmee heel hard op en neer. De vrouw had de vriend nog aan de lijn en schreeuwde: "Hé hallo, doe eens normaal! Ik word hier zomaar verkracht!" Toen ze riep dat haar vriend de politie moest bellen, vluchtte de dader.

De politie kon de man opsporen. Hij ontkende eerst alles, maar zei later dat hij het had het gedaan onder invloed van wiet en alcohol. Hij zag zichzelf als ontoerekeningsvatbaar en zat in een psychose. Dat is een ernstige geestelijke toestand waarin iemand het contact met de werkelijkheid verliest.

Stompen
De man had nog meer op zijn kerfstok: een zware mishandeling op 5 december 2020 in Amsterdam. Hij zou toen iemand hebben geschopt en met zijn vuist hebben gestompt.

Een dag na de verkrachting zat de verdachte in een huisartsenpraktijk. Daar haalde hij zijn penis uit de broek en wreef er met zijn hand over, terwijl iemand anders moest toekijken.

Risico
Uit psychiatrische en psychologisch onderzoek kwam naar voren dat de verdachte diverse psychische stoornissen heeft. Deskundigen noemden hem verminderd toerekeningsvatbaar. Ook 'mogelijke seksuele problematiek' kan een rol spelen. Het risico op herhaling werd als matig tot hoog ingeschat, tenzij hij behandeld zou worden.

Hij was al een keer eerder opgenomen. De psychiater die hem onderzocht vond het 'zeer zorgelijk' dat hij toch opnieuw in de fout kon gaan. Daarom was het advies: een klinische behandeling met medicatie. Maar dan wel met een gedwongen opname in een zwaar beveiligde forensisch psychiatrische kliniek.

De officier van justitie eiste dat ook voor de verkrachting: een celstraf die gelijk was aan het voorarrest en tbs met dwangverpleging. Zijn advocate wilde geen tbs, maar stond wel achter opname.

Kliniek
De rechtbank legde geen celstraf op en stuurde de verdachte naar een gesloten en beveiligde kliniek. Maar toch belandde hij in de GGZ-instelling op Landgoed Vrederust in Halsteren, dat zo'n specifieke kliniek niet heeft. Daar kreeg hij therapie of een soort vorm van behandeling, maar wel in relatieve vrijheid.

Alles wijst er op dat dit kon gebeuren doordat zijn tbs nog niet definitief was, omdat de man in hoger beroep is gegaan. In vergelijkbare gevallen wordt de tbs-behandeling uitgesteld tot iemand definitief is veroordeeld.

Dat hoger beroep dat M. heeft aangetekend staat vast. Maar meer details ontbreken. Het is nog een van de vele vragen in deze moordzaak die om een antwoord vragen.

LEES OOK: vrouw gedood in Halsteren, verdachte beschuldigd van moord of doodslag