Met zijn hoge leeftijd is de Amerikaan één van de laatste nog levende veteranen die vochten voor de bevrijding van onze provincie. "Ik ben geen held. Samen met de anderen deed ik gewoon wat moest gebeuren."

Veel keuze is er niet voor Fabianski aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Al zijn vrienden schrijven zich in voor het leger om te vechten. In Europa of Azië. Tegen de 'Krauts or the Japs'. Terwijl ze vaak nooit verder van huis zijn geweest dan de directe omgeving van Chicago. Ook Frank trekt met het leger de wijde wereld in.

Na de landing in Normandië wordt zijn 104e infanterie divisie - in West-Brabant beter bekend als The Timberwolves - ingezet voor operatie Pheasant. Doel is om de Duitse bezetter uit de regio Antwerpen en Noord-Brabant te verdrijven.

Het brengt Fabianski naar Wuustwezel, Wernhout, Achtmaal en Zundert. "We stuitten daar op veel verzet van de Duitsers en ik heb daar heel wat kameraden verloren. Dat heeft mij na de oorlog toch wel beziggehouden. Al die gesneuvelde vrienden in mijn eenheid die ik moest achterlaten. Ik heb geluk gehad. Maar het leven gaat door en dat kun je niet veranderen. Je was gewoon one of the boys doing his job."

Frank was als 'signal specialist' verantwoordelijk om via gecodeerde berichten de legerleiding op de hoogte te houden over de vorderingen van zijn eenheid The Timberwolves.

Volgens zijn dochter Paulette werd er thuis in Amerika nauwelijks gesproken over de ervaringen van haar vader. "Begeleiding van oorlogstrauma bestond toen nog niet. Maar de wekenlange terugreis naar Amerika op een schip met lotgenoten heeft hem zeker geholpen." Na zijn terugkomst in Amerika gaat Frank Fabianski in Chicago aan de slag in een distributiecentrum voor voedingsmiddelen en laat de oorlog achter zich.

Toch trekt onlangs een advertentie in de plaatselijke krant zijn aandacht: een uitnodiging aan The Timberwolves om aanwezig te zijn bij een groep fanatiekelingen die tegenwoordig de bevrijding van Antwerpen en Noord-Brabant in militair tenue naspelen. Om de komst van Fabianski na 79 jaar mogelijk te maken, wordt zelfs een inzameling via internet gestart.

Donderdag arriveerde de veteraan in Brussel. "Fantastisch! Ik zie nu paleizen en geschiedenis van dit gebied, waar ik in 1944 geen aandacht voor had." Want Fabianski werd van de ene naar de andere vuurhaard tegen de Duitsers gestuurd. "Ik ben echt verbaasd hoeveel musea er hier nog zijn die aandacht besteden aan wat wij hier destijds hebben gedaan. Nu heb ik pas de tijd om dat echt tot mij te nemen."

Na een ontvangst op de Amerikaanse ambassade in Brussel en het stadhuis van Antwerpen, kreeg hij zaterdag een toer langs een heuse bivak van 300 re-enactment spelers in Nieuwmoer. Daarna werd de veteraan ontvangen in het Militair Historisch Museum in Achtmaal. Veel van zijn strijdbroeders brachten daar al eerder een bezoek aan en lieten zelfs persoonlijke bezittingen achter om daarmee te onderschrijven dat zij erbij waren.

Later deze week is Frank Fabianski aanwezig bij verschillende herdenkingen van de inzet van The Timberwolvesdivisie in Nieuwmoer, Kalmthout, Zundert, Sprundel, Oudenbosch en Etten-Leur. Op 30 oktober sluit hij zijn bezoek af temidden van zijn gevallen medestrijders op het Amerikaans ereveld in Margraten.

Frank Fabianski heeft inmiddels 38 klein- en achterkleinkinderen. "Ik maak mij zorgen om hen door alle oorlogen in de huidige wereld. Ik denk veel aan ze en hoop dat zij niet hoeven mee te maken wat wij hebben moeten doorstaan."