Een van de fietsers was Ad. De Tilburger kwam net terug van vrijwilligerswerk. “Het is een wonder dat ik nog leef”, vertelt hij thuis aan de telefoon.

Ad was totaal verrast hoe snel het ging. Met een snik in zijn stem en nog trillend van de schrik vertelt hij hoe zijn leven aan hem voorbij flitste: “Ik fietste ter hoogte van het Smidspad toen ik een auto op me af zag stormen, achtervolgd door verschillende politieauto’s. Verderop zijn werkzaamheden, dus die auto kon er niet door. Daarom pakte hij maar het fietspad.”

“Hij reed zeker met zeker 70 of 80 over het fietspad op mij af”, gaat Ad verder. “Ik kon nog net van mijn fiets springen en mezelf tegen de gevel drukken. Hij raakte mijn fiets nog net. Verderop raakte hij een boom en een gevel en sloeg hij over de kop.”

Ad heeft even met de politie gesproken en zijn gegevens achtergelaten. “Ik wilde verder niet kijken hoe ze die man gingen arresteren. Ik ben maar naar huis gegaan.”

De schrik zit nog duidelijk in Ad zijn lijf. Twee uur nadat hij de dood in de ogen keek, is hij nog zwaar aangeslagen. “Die man dacht alleen maar aan zichzelf.”