Op je eerste WK bij de senioren direct op het podium komen, dat is voor weinig topsporters weggelegd. Joanne stond vanwege haar wereldtitels bij de junioren in 2021 en 2022 dan wel bekend als een groot talent, maar de bronzen plak bij de volwassenen kwam als een verrassing. Het zette haar leven op z’n kop.

“Tijdens de persdag voor het WK had ik één aanvraag voor een interview. Na mijn bronzen medaille was er ineens heel veel media-aandacht. Pas na een week of drie keerde de rust terug en kon ik weer helemaal mijn eigen ding doen.”

Van 3 tot en met 5 november staat het EK judo in het Franse Montpellier op het programma. Voor het toernooi was Joanne ‘volgeboekt’ met interviews. En dat terwijl het praten met journalisten naar eigen zeggen niet haar favoriete bezigheid is. “Ik ben niet zo’n prater. Maar ik besef wel dat het erbij hoort als topsporter. En al met al is het ook goed voor me.”

Dat praten doet ze liever met vriendinnen of thuis met haar ouders, die allebei een judo-achtergrond hebben. Doordeweeks traint ze op Papendal en gaat ze naar school, maar ieder weekend keer ze terug naar Lierop. “Natuurlijk gaat het thuis vaak over judo, maar ook over andere dingen, zoals school. Mijn ouders zullen me in ieder geval altijd met beide benen op de grond houden.”

Aan de keukentafel of aan de telefoon met haar ouders en vriendinnen is het woord 'EK' meerdere malen gevallen. De sportliefhebbers in Nederland verwachten veel van haar in de klasse tot 63 kilogram. “Ik ben niet zo van het uitspreken van doelen. Iedereen begint een toernooi weer op nul. Tegenstanders zullen rekening met me houden, maar dat doe ik ook bij mijn concurrenten."

"Zowel technisch als tactisch ben ik stappen aan het zetten. Ik zet in de laatste dagen voor het EK de puntjes op de i. Ik hoop het straks te laten zien in mijn wedstrijden.”

Veel druk voelt Joanne niet. “Ik ben er redelijk relaxed onder. Er zal vlak voor het toernooi wat gezonde spanning zijn, maar daar kan ik goed mee omgaan.”