Piet (80) is blind, maar staat nog fluitend hekken te zagen
Het is een beetje behelpen, maar Piet is reteslim. Blind door de tuin lopen? Daar heb je geen geleidestok voor nodig joh. Je houdt je gewoon vast aan de waslijn, die door de tuin loopt. Zo stapt Piet van zijn huis naar zijn schuur, waar hij zijn werktuigen heeft staan. Met een lange zaag schaaft hij fluitend de takken tot een gepersonaliseerd hekje. Een pilotenbril op en gaan.
De Eindhovenaar werd geboren in Zeeland en verloor daar zijn zicht tijdens de Tweede Wereldoorlog. "Zeeland werd overspoeld met water, omdat de dijken werden doorgestoken. als baby van anderhalf werd ik samen met mijn ouders geëvacueerd. We kwamen terecht in de vuurlinie van Rotterdam naar Antwerpen."
Daar werden voortdurend raketten afgeschoten, vertelt Piet. Alleen waren die van slechte kwaliteit. "Dus die stortten overal, onverwachts, neer. Precies op het huisje waar we toen zaten. En ik zat voor het raam." Hij kreeg daardoor splinters in zijn oog, die na twintig jaar zijn gaan ontsteken. Zo is hij zijn zicht helemaal verloren.
"Ik zie niks, maar ik voel gelukkig nog alles."
Het zagen doet hij daarom op de tast. "Ik zie niks, maar ik voel gelukkig nog alles", vertelt Piet. Met z'n werkhanden strijkt hij langs de stok om knobbels of oneffenheden te ontdekken. "Onze lieve Heer heeft gelukkig ook de tastzin gegeven, dus door te tasten krijg ik er een beeld van. En mijn verbeelding is ook nog heel goed intact."
"Ik meet altijd met mijn handen, mijn kin en mijn hoofd", gaat Piet verder met zijn uitleg. Hij maakt trouwens plantenhekjes voor de buurt, zodat ze die tegen hun wild groeiende planten aan kunnen zetten. Zo worden ze niet te groot en krijg je wat ruimte. Maar het is vooral een mooie hobby en een kans om wat moois voor zijn medemens te doen. Daarvoor was het pottenbakken, nu zijn het plantenhekjes zagen.
"Ik blijf dit nog doen tot ik in mijn kist lig."
"Mijn oog voor ambacht is altijd gebleven", zegt Piet, terwijl hij er fluitend op los zaagt. "Ik blijf dit nog doen tot ik in mijn kist lig." Het plezier spat er vanaf. "Het is ook wel eens mis gegaan, maar nooit ernstig." En dat het een scherp voorwerp is, weet Piet maar al te goed. "Daar kan ik zo iemand z'n kop...", lacht-ie.